صفاتی که در انسان به ودیعه نهاده شده همه در پروردگار به صورت ثبوت یا سلب وجود دارند میل به کمال و پرستیدن که ذاتی انسانهاست چگونه در پروردگار وجود دارد و یا این صفت که هر انسانی باید خود را نسبت به بقیه مؤمنان پایین تر بداند، این صفت چگونه در پروردگار وجود دارد؟

صفات کمالی یعنی کمالات وجودی ای که مخلوقات دارند ، یقینا آفریننده آنها دارا می باشد چرا که اگر او خود از چنین کمالاتی بی بهره بود چگونه می توانست به آفریده هایش ببخشد. او واجد کمالات و مبرا از همه نقص ها و کاستی های بندگانش است. او موجودی است با وجودی صرف و نامحدود. اما در مورد صفاتی که در سوال ذکر شده است باید گفت که صفت «میل به کمال و پرستش» چون خبر از میل و گرایش بندگان به موجودی والا و برتر را می دهد و چیزی برتر از خداوند در عالم هستی وجود ندارد و چنین صفتی به همین معنای آن ، خبر از نهایت درجه نیاز و فقر می دهد در مورد خداوند جایی ندارد و ذات الهی از آن و هر چیزی که به گونه ای بیانگر نقص و نیازی باشد مبراست. البته خداوند چون کمال مطلق و خیر محض و هر موجودی تنها به سوی کمال و خیری محض توجه دارد او به خود و کمالات خود توجه نموده و به تعبیر عرفا او عاشق ذات خود است چرا که چیزی برتر و نیکوتر از ذات او وجود ندارد.اما در مورد صفت تواضع باید گفت چون چنین صفتی در اصل جنبه تربیتی و اخلاقی دارد و مفاد آن ، این است که بنده ای وجود ندارد که نقص و کاستیی در او نباشد از این رو نباید به خود غره گردد و خویش را برتر از فردی دیگر بداند. اما در مورد موجودی که به حق از همه برتر و والاتر است چنین امری معنا ندارد. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه