مرد چه وظايفي در مقابل همسر خود دارد؟

الف: پرداختن نفقه ي زن: منظور از نفقه، هزينه هايي است كه براي زندگي متعارف و متعادل زن لازم است؛ مانند هزينه هاي غذا، لباس، و... نفقه از مسائل مهم و اساسي در فقه اسلامي است. اين حق براي زن آن چنان مسلّم است كه اگر مردي نخواهد آن را رعايت كند، از سوي حاكم شرع مجبور به رعايت آن خواهد شد.ب: هم خوابي با زن: اين مسئله را مي توان از جمله حقوق خصوصي زن برشمرد. اسلام خواسته است كه شوهر در بستر زن بخوابد و اين در هر چهار شب يک شب حق زن بر شوهر است و او نمي تواند از آن استنكاف كند.روايات ما بيان گر اين مطلب هستند كه برخي از زنان به دليل اين كه به اين خواسته ي مشروعشان پاسخ مثبت داده نمي شود، تن به آلودگي مي دهند.[1] بدان جهت است كه ابوذر از پيغمبر صلي الله عليه و آله پرسيد: آميزش مرد با همسرش با اين كه كامراني است ثواب دارد؟ فرمود: «آري». آن گاه فرمود: «اگر از راه نامشروع كام خود برآري حرام نيست؟» ابوذر گفت: بلي. سپس حضرت فرمود: «پس حلالش هم ثواب دارد».[2]ج: خوش اخلاقي كردن با زن: از حقوق زن بر شوهر اين است كه شوهر برخورد خوش با زن داشته باشد. خداوند متعال همگان را به انس و الفت، رفتار خوش، اخلاق خوب و رعايت عدالت دستور داده و كسي حق ندارد آن را زير پا بگذارد. و اين برخورد خوش داشتن به طرق گوناگون صورت مي گيرد؛ نظير احترام كردن، نرمش در گفتار، مدارا نمودن، رعايت كردن عدالت و... درباره ي احترام و ترك آزار زن درباره ي پيامبر صلي الله عليه و آله مي فرمايد:زنان مسرت بخش زندگي شمايند. هر كس زن بگيرد نبايد او را ضايع و تباه كند.[3]و در حديثي ديگر در اين زمينه از پيامبر گرامي صلي الله عليه و آله نقل شده است كه مي فرمايد:در بهشت درجه اي است كه به آن نرسيد مگر زمام دار عادل يا خوش رفتار با خويشاوندان يا عيالوار صابر.[4]د: خودآرايي مرد براي زن: مرد وظيفه دارد خود را براي همسر بيارايد، و لباس مورد علاقه ي همسر را بپوشد همان گونه كه طالب آراستگي همسرش مي باشد. امام هشتم عليه السلام از پدرانش نقل مي كند:زنان بني اسرائيل از عفت و تقوا دست كشيدند و هيچ علتي نداشت جز اين كه شوهرانشان خود را براي آنان نمي آراستند. زن هم از مرد همان انتظاري را دارد كه مرد از او دارد.[5]سوء استفاده از حقوق در برابر ديگري مساله اي است که بايد هنگام انتخاب همسر به آن عنايت کرد. حقوق و وظايف در دين اسلام جهت پايمال نشدن حق يکي از طرفين و دوري از اختلاف و تضييع همديگر وضع شده است.خروج زن از خانه را فقها، از جمله حضرت امام خمينى هر چند نوعا به صورت مطلق، مشروط به اذن شوهر كرده‌‏اند، مگر اينكه در ضمن عقد توافق ديگرى شده باشد، ولى برخى از فقها آن را مطلق و در همه موارد ندانسته‏‌اند. از مراجع گذشته حضرت آيت‌‏اللّه‏ حاج سيدابوالقاسم خويى، در صورتى كه خارج شدن زن مانع حق استمتاع شوهر باشد آن را منوط به اذن دانسته و در غير، آن را مقتضاى احتياط شمرده است.پی نوشتها:[1]. علي قائمي، نظام حيات خانواده در اسلام، ص125.[2]. وسائل الشيعه، ابواب القسم، باب4.[3]. وسائل الشيعه، باب86.[4]. بحارالانوار، ج104، ص70.[5]. همان، ج76، ص102.منبع:سايت انوار طاها .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه