تخمین زمان مطالعه: 2 دقیقه
پاسخ اين پرسش را بايد در شأن نزول آن جست، مفسران در اين باره معتقدند: در مدينه سه قبيله يهود زندگي مي کردند که اهل حجاز نبودند، ولي چون در کتاب هاي مذهبي خود بشارت ظهور حضرت محمد ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ را ديده بودند، براي حمايت از حضرت به مدينه کوچ کردند، پيامبر اکرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ پس از هجرت به مدينه، با آنان پيمان عدم تعرض و همکاري بست، ولي هر يک از اين قبايل به نحوي اين پيمان را شکستند. قبيله بني نضير که آيه دوم سوره حشر درباره آنان است، نقشه قتل پيامبر گرامي ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ را کشيدند و برنامه ريزي کردند که پس از کشتن آن حضرت، اصحاب ايشان را نيز از بين ببرند. پيامبر گرامي ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ از طريق وحي از توطئه آنان با خبر شد و به آنان اطلاع داد که با توجه به نقض پيمان از طرف شما، يا آماده جنگ شويد و يا مدينه را ترک گوييد. آنان با حمايت هاي زباني شخص منافقي بنام عبد الله بن ابي، براي جنگ با پيامبر اکرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ آماده شدند. پيامبر گرامي ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ اين قبيله را محاصره کرده و عبد الله بن ابي نيز از آن ها حمايت نکرد و آنان شکست خوردند و پيامبر اکرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ برخي از درختان آنان را بريد و خانه ها و قلعه هاي آنان را خراب کرد و آن ها را مجبور کرد تا مدينه را ترک گويند. اين مجازات به خاطر نقض پيمان و ايجاد توطئه بر ضد پيامبر اکرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ و مسلمانان بود که پيامبر اکرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ نيز بر اساس دستور وحي چنين عمل و اقدامی کرد، تا ديگر بار يهوديان از درون مدينه بر ضد اسلام توطئه نکنند. بنابراين، چنين برخوردي با توطئه گران و پيمان شکنان کاملاً طبيعي و بر اساس دستور خداوند متعال بوده و در راستاي پيش برد احکام الهي بوده است. .
تماس با ما
آدرس : آزمايشگاه داده کاوي و پردازش تصوير، دانشکده مهندسي کامپيوتر، دانشگاه صنعتي شاهرود
09111169156
info@parsaqa.com
حامیان
همكاران ما
کلیه حقوق این سامانه متعلق به عموم محققین عالم تشیع است.