لطفا این حدیث را شرح دهید. امام کاظم علیه السّلام فرمودند: مَن سَرَّ مُؤمِنًا، فَبِاللهِ بَدَءَ، وَ بِالنَّبِیِّ(ص) ثَنّی، وَ بِنا ثَلَّثَ؛ هر کس مؤمنی را شاد کند، اوّل خدا را شاد کرده است، دوم پیامبر خدا(ص) را، و در درجه سوّم، ما را. (1)

شرح حدیث:کار نیک و خداپسند، همیشه به صورت عبادت و نماز و روزه نیست.غم زدایی از دیگران، همدردی با مظلوم و محروم، رفع مشکلات مردم و خوشحال کردن مؤمنان از جمله کارهای نیک است که ثواب فراوان دارد.تا توانی دلی به دست آوردل شکستن هنر نمی باشدبه فرموده امام صادق(ع):وقتی خداوند، مؤمن را از قبرش برمی انگیزد تا به صحرای محشر آید، همراه او شبح و مثالی خواهد بود که پیشاپیش او حرکت می کند. هرگاه مؤمن، به یکی از صحنه های هولناک قیامت برخورد کند، آن شبح به او می گوید: نترس و غمگین مباش. مؤمن به او می گوید: تو کیستی؟ گوید: من همان شادی و سُروری ام که تو در دل برادر مؤمنت وارد کردی.(2)این چنین است که این عمل شایسته در دنیا، در آخرت به صورت راهنما و بشارت دهنده و همدم و همراه تجسّم می یابد و از سختیهای عرصات، مؤمن را عبور می دهد.پس خوشحال کردن مؤمن، هم مایه ی پسند و شادمانی خداوند است، هم شادی پیامبر خدا(ص) و ائمه معصوم(ع).در این زمینه، احادیث فراوانی نقل شده که شاد کردن مؤمن، شاد کردن خداست، البته این «ادخال سرور» باید از راه صحیح و غیر حرام باشد تا خدا آن را بپسندد.پی نوشت: 1. بحارالأنوار، ج71، ص3142. محمد بن یعقوب کلینی، کافی، ج2، ص190.منبع: حکمت های کاظمی (ترجمه و توضیح چهل حدیث از امام کاظم علیه السلام)، جواد محدثی، انتشارات آستان قدس رضوی، چاپ اول (1390) .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه