معنای اسلام از شادی و مصادیق شادی چیست؟چگونه می توان شاد بود و مرتکب معصیت نشد و سیره عملی ائمه هدی(ع) و نبی مکرم اسلام(ص) چه الگویی را ارائه می نماید.

شادی و غم یک حالت درونی است یک حالت روحی است و در زندگی هر انسانی رخ می دهد. انسانها گاهی خوشحال و گاهی غمگین هستند و این مخصوص ما مسلمانها و یا شیعیان نیست بلکه همه انسانهای روی کره زمین این گونه اند و این یک چیز عادی و طبیعی است، اسلام هم نمی گوید همیشه غمگین باشید و هیچ وقت شاد نباشید. صرف شادی و یا غم موضوعیت ندارد و هیچ یک هدف نیستند. با توجه به این که اسلام یک دینی است که انسانها را به طرف کمال هدایت می کند می گوید، شاد باش اما آن را در جهت کمال تنظیم کن، غمگین باش ولی در جهت کمال آن را تنظیم کن زیرا اسلام دین تنظیم زندگی است و انسان کمالش به این است که به موقع شادی کند و به موقع ، در جهت غم حرکت کند. از نظر اسلام شادی کردن مکروه نیست. مراجعه به آیات و روایات این باب می فهماند نفس این عمل هیچ نکوهشی نشده است بلکه فقط آن خوشحالیها و حتی غم و اندوههایی که انسان را از یاد خدا غافل کند و گرفتار همین عوامل مادی و مشغول و سرگرم به غیر خدا و آخرت نماید مذموم و ناپسند است. روایات بسیار زیادی داریم که دلالت بر این نکته می کند انسانها باید در شادیها و روزهای خوش خود ، دیگران را شریک بدانند و به خاطر این که خداوند به او نعمتی داده است دیگران را خوشحال نماید به مانند روایاتی که می گویند بعد از این که خداوند فرزندی به شما داد و یا این که عروسی کردید و یا این که از سفر حج برگشتید ولیمه بدهید و هم چنین در کتاب وسائل الشیعه یک بابی هست به نام استحباب خندیدن و شوخی کردن البته مادامی که زیاد نشده و موجب غفلت از یاد خدا نشود و هم چنین روایاتی که دلالت بر استحباب خنده رو بودن و غم دل را در درون نگاه داشتن می کنند، بسیارند و نیز از آن روایاتی که دلالت بر استحباب ادخال سرور و خوشحال کردن مؤمنان می شود نباید غافل شد. روایات کثیری داریم که ما را از خندیدن بی جهت و شاد بودن در لهو و لعب و کلاً مسائلی که ما را از یاد خدا غافل می کند نهی می نمایند و آن را باعث مرده شدن قلب می دانند. با توجه به این که اسلام به همه ابعاد زندگی بشری عنایت دارد چه جهات مادی و چه جهات معنوی و یکی از نیازمندیهای هر انسانی داشتن لحظاتی خوش و شادی نمودن است قطعاً از آن نهی نکرده است به همین جهت روزهای زیادی از سال به نام عید اختصاص یافته و در این روزها مسلمانان به یکدیگر تبریک و تهنیت می گویند ما نیز آن را جشن می گیریم مانند اعیاد بزرگ 17 ربیع و 15 شعبان و عید غدیر خم. و از آن طرف هم در خوشحالیهای شخص مانع جشن گرفتن نشده و در جهت کمال و سعادت هر فرد دستور داده که این خوشحالیها مانع غفلت تو از خداوند نشود. نکته دیگری که نباید از آن غافل شد این است که اگر بنا شد شادی و غم هر دو در جهت تکامل بکار گرفته شود، پس نباید در راه حصول هر یک از آنها از اسباب و علل و راههای نامشروع استفاده کرد مثلاً: برای عزاداری نباید از قمه زنی و یا اعمالی که موجب وهن دین می شود استفاده کرد و هم چنین برای شاد بودن نباید سراغ کارهایی رفت که موجبات اذیت و آزار دیگران در آن است و یا اساساً اسلام با اصل آن مخالف است مثلاً از غنا و موسیقی استفاده کرد که هم محتوای باطل دارد و هم لغو و لهو و لعب به شمار می آید. .

پایگاه اطلاع رسانی حوزه

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/17

لینک کوتاه