چرا در تشهد نماز شهادت میدهیم که محمد(ص) رسول خداست؟ چرا فقط عبده را نمی گوییم؟ لطفا در این باره توضیح و از جنبه های مختلف شرح دهید.

تشهد حمد و ثنای خداوند متعال است. تجدید و تکرار شهادت به خدا و رسول است که در واقع تأکید بر ایمان و اسلام است. بنده همانطور که در مقام گفتار و قول، اظهار بندگی می کند باید معنای آن کلام را با صفای ضمیر پیوند دهد و با همه وجودش خدا را بندگی نماید چون باید بداند که همه امور در دست اوست و هیچ اراده ای جز خواست و ارادة او قادر به انجام هیچ کاری در نظام هستی نیست. از امام صادق ـ علیه السلام ـ دربارة اسرار تشهد سئوال شد فرمودند: «خداوند ـ عز و جل ـ فرمود پروردگار تو آنچه بخواهد می آفریند و انتخاب و اختیار می کند و آنان را در کارهایشان گزینش و انتخاب نیست، منزه و برتر است خداوند از آنچه شرک می ورزند. پس بندة سپاسگزار خدا باش در عمل آن سان که به زبان ذکر او گویی، پس تسلیم فرمان او باش و بندگی او را به جای آر و تو را به صلوات و درود بر پیامبرش محمد ـ صلّی الله علیه و آله ـ امر کرده پس نماز خدا را با صلوات بر پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ و طاعت او را با طاعت آن حضرت و شهادت به وحدانیت او را به شهادت بر رسالت آن جناب وصل کن و بکوش تا برکات معرفت آن جناب از دستت نرود و از بهرة درود فرستادن او غافل نشوی».[مصباح الشریعه، باب 17] و نیز از امام حسن عسکری ـ علیه السلام ـ روایت است که: «خداوند متعال مدام در هر رکعت از نمازی که بنده می خواند خطاب به ملائکه چنین خواهد گفت: تا زمانی که برای تشهد اول و دوم نشست در این هنگام خدای تعالی گوید: ای ملائکه من به تحقیق به جا آورد بندة من خدمت و عبادت مرا و اکنون نشسته و ثنای مرا می کند و درود بر محمد پیغمبر من می فرستد هر آینه بر او ثنا می فرستم در ملکوت آسمانها و زمین و هر آینه درود بر ارواح او می فرستم و زمانی که درود بر امیر المؤمنین ـ علیه السلام ـ در نمازش فرستاد خدا به او گوید ای بندة من هر آینده من بر تو درود می فرستم چنآنچه تو بر علی درود می فرستی، هر آینه او را شفیع تو قرار می دهم چنانچه تو به وسیلة او طلب شفاعت کردی».[ بحار الانوار، ج 82، ص 221. ] . امام علی علیه السلام فرمود: «معنای تشهد، تجدید و تکرار شهادتین است؛ تجدید ایمان و اسلام و اعتراف به مبعوث شدن بعد از مرگ».(پرتوی از اسرار نماز، ص 186.) بنابراین، از آنجای که شخص نمازگزار روزانه ده ها مرتبه به یگانگی خدا و رسالت پیامبر خدا صلی الله علیه و آله شهادت می دهد و این گواهی را در نماز مستحکم می سازد. تشهد، بیان و تکرار سخنانی است که در ابتدای نماز (اذان و اقامه) به زبان آورده و این برای یادآوری و اقرار مکرّر سخنان پیشین است. از این رو، نباید تنها به بنده بودن پیامبر(ص) اکتفا نماید بلکه به جایگاه والای آن حضرت یعنی(نبوت و رسالت نیز اشاره نماید. گویا این گواهی را هر کس باید خود، با آگاهی و اعتقاد عمیق، اظهار و بیعت خویش را با خدا و رسول تجدید کند. پس تشهد باز گو کردن همان شهادت وشعاری است که در آغاز نماز،در اذان و اقامه گفته شد واین برای یاد اوری ان خط صحیحی ااست که نماز گذار در ابتدا گفته است. این که در تشهد گواهی به یگانگی خدا و رسالت پیامبر(ص)،در کنار هم امده و پیوند نبوت و رهبر ی را با توحید و عبودیت می رساند. در واقع تشهد حضور و شهود بنده است در محضر پروردگار، بدین معنا که نماز گذار در نمازش تمام توجه به خداوند داشته و از تکبیر ه الاحرام تا سلام نماز در حضور حق است.برای آگاهی بیشتر ر.ک: محسن قرایتی،پرتوی از اسرار نماز. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه