چرا شیعیان (پیروان حضرت علی(ع)) کلمه شهادتین و اذان آنها با اهل تسنن و دیگر مسلمانان فرق می کند؟ جواب این سؤال چیست؟

الف: شهادت ثالثه (شهادت و گواهی به ولایت علی بن ابیطالب(ع)) اگر چه حق است و شیعه و سنی آن را قبول دارد و تنها در تفسیر آن با هم اختلاف دارند ولی شیعه هم آن را جز اذان نمی داند بلکه می گوید این شهادت در اذان جایز است به شرطی که قصد نکنیم که جزء اذان است علت جایز بودن آن هم روایاتی است که مضمونشان این است هر گاه به رسالت پیامبر(ص) و توحید گواهی دادید به ولایت علی(ع) هم گواهی بدهید و این روایات مطلق هستند یعنی شامل حال اذان و غیر اذان می شوند یعنی به طور مطلق هر جا شهادت به توحید و رسالت پیامبر اکرم(ص) پیش آمد گواهی به ولایت علی(ع) هم جایز است. اما جزء اذان نیست و نباید به قصد جزء اذان بودن ادا بشود [1] . ب: ما به آن دسته از برادرانی که شیعه را صرفا به لحاظ اختلاف در چند حکم مذمت می کنند، می گوئیم: گیریم که شیعه به زعم شما، در باره این چند حکم جزئی اشتباه و خطا کرده است آیا یک اشتباه و اختلاف این گونه او را تا سر حد کفر و شرک پیش می برد راستی اختلافات فراوانی که بین فروع فقهی مذاهب اربعه اهل سنت است چطور تحمل می شود و موجب کفر و شرک و ارتداد نمی شود؟ از برادران اهل سنت بپرسید چه کسی جمله (حی علی خیر العمل) را از اذان حذف کرد؟ آیا آنان خلیفة دوم را به این جهت سرزنش می کنند؟ به آنها بگوئید جمله (الصلوة خیر من النوم) را چه کسی به اذان صبح اضافه نمود؟ آیا این کار از زمان پیامبر(ص) متداول بود یا خلیفة دوم آن را باب کرد؟ خداوند همه ما را هدایت فرماید. ج: ای کاش تاریخ سرا پا غم انگیز شیعه را مروری بکنیم که در طول تاریخ، مغضوب دیکتاتورها و حکام جور بوده است دائماً اهل تشیع مورد ستم و اجحاف ظالمین واقع می شدند شیعه از یک سو مورد تاخت و تاز نظامی و نابودی حرث و نسل واقع شده و در جو اختناق و خفقان و وحشت بوده است ، چه کشتارهای دسته جمعی که از آنان که نشد و چه هتک ها و غارتهای که نبست به آنان و ائمه آنان روا داشته نشد.  از سوی دیگر شیعیان آماج تهمت ها ناروا و بهتانهای عظیم و بی مانند بوده اند چه نسبتهای دروغین که دین به دنیا فروخته های هر عصر و نسل، به آنان وارد نکرده اند، شیعه از سال 40 هجری تا نیمه دوم قرن هفتم مورد خشم و کینه حکام جور بنی امیه و بنی عباس بوده و بعد از آن مورد ستم حکومتهای محلی و متعصبان خون ریز.  این در حالی است که تقریباً در بیشتر این مواقع حکومتها و قدرتهای وقت در ترویج مذاهب اربعه اهل سنت نهایت تلاش و قدرت خود را بکار می بردند و بر این منوال درد آور زمان گذشت ولی خداوند خواسته است که نور دین پرتو افکن باقی بماند. .

پایگاه اطلاع رسانی حوزه

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/17

لینک کوتاه