آیا بحث در مورد امامت یک بحث تاریخی است؟چرا؟

بحث امامت یک بحث اعتقادیست. واژه ی امامت، در لغت، به معنای «رهبری و پیشوایی » است و «امام » را «مقتدا و پیشوا» گویند، خواه، آن مقتدا و پیشوا، انسانی باشد یا چیزی دیگر. ابن فارس گفته است: «امام، فردی (یا چیزی) است که در کارها به او اقتدا می شود، و پیامبر صلی الله علیه و آله امام و پیشوای همه ی امامان است، و خلیفه ی پیامبر، امام رعیت و مردم است، و قرآن، امام و پیشوای مسلمانان است » [1].   قرآن کریم، همان گونه که برخی از انسان ها را «امام » نامیده، کتاب آسمانی حضرت موسی علیه السلام را نیز «امام » خوانده است. درباره ی حضرت ابراهیم علیه السلام می فرماید: «انی جاعلک للناس اماما»[2] و درباره ی بندگان خاص الهی می فرماید، آنان، از خداوند می خواهند که آنان را پیشوای پرهیزگاران قرار دهد: «واجعلنا للمتقین اماما»[3] و درباره ی کتاب حضرت موسی علیه السلام می فرماید: «و من قبله کتاب موسی اماما و رحمة »[4] قرآن کریم، «لوح محفوظ » را نیز «امام مبین » دانسته و فرموده است: «وکل شی ء احصیناه فی امام مبین »[5] متکلمان اسلامی، امامت را به «ریاست و رهبری جامعه ی اسلامی در زمینه ی امور دنیوی و دینی » تعریف کرده اند. برای اطلاع بیشتر به لینک زیر مراجعه فرمائید: خلافت و امامت در کلام اسلامی .

پایگاه اطلاع رسانی حوزه

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/17

لینک کوتاه