شفیع على الاطلاق او است، هم چنان که خودش بصراحت فرموده: (قُلْ لِلَّهِ الشَّفاعَةُ جَمِیعاً، بگو شفاعت همه اش از خداست) «۱»، و نیز فرموده:(ما لَکُمْ مِنْ دُونِهِ مِنْ وَلِیٍّ وَ لا شَفِیعٍ، بگو شما بغیر خدا سرپرست و شفیعى ندارید) «۲»، و باز فرموده:(لَیْسَ لَهُمْ مِنْ دُونِهِ وَلِیٌّ وَ لا شَفِیعٌ، ایشان بجز خدا شفیع و سرپرستى ندارند) «۳».و غیر خداى تعالى هر کس شفیع شود، و داراى این مقام بگردد، باذن او، و به تملیک او شده است، که البته این نیز هست، و با بیانات گذشته ما مسلم شد، که در درگاه خدا تا حدودى شفاعت بکار هست، و اشخاصى از گنه کاران را شفاعت مى کنند، و اینکه گفتیم: تا حدودى، ب

شفیع على الاطلاق او است، هم چنان که خودش بصراحت فرموده: (قُلْ لِلَّهِ الشَّفاعَةُ جَمِیعاً، بگو شفاعت همه اش از خداست) «1»، و نیز فرموده:(ما لَکُمْ مِنْ دُونِهِ مِنْ وَلِیٍّ وَ لا شَفِیعٍ، بگو شما بغیر خدا سرپرست و شفیعى ندارید) «2»، و باز فرموده:(لَیْسَ لَهُمْ مِنْ دُونِهِ وَلِیٌّ وَ لا شَفِیعٌ، ایشان بجز خدا شفیع و سرپرستى ندارند) «3».و غیر خداى تعالى هر کس شفیع شود، و داراى این مقام بگردد، باذن او، و به تملیک او شده است، که البته این نیز هست، و با بیانات گذشته ما مسلم شد، که در درگاه خدا تا حدودى شفاعت بکار هست، و اشخاصى از گنه کاران را شفاعت مى کنند، و اینکه گفتیم: تا حدودى، براى این بود که خاطر نشان سازیم شفاعت تا آن حدى که محذورى ناشایسته بساحت کبریایى خدائیش نیاورد، ثابت است و ممکن است این معنا را به بیانى روشن تر تقریب کرده گفت: ثواب و پاداش دادن به نیکوکار حقیقتى است که عقل آن را صحیح دانسته و حق بنده نیکوکار میداند، حقى که بگردن مولا ثابت شده هم چنان که عقاب و امساک کردن از رحمت به بنده مجرم را حقى براى مولى میداند، اما میان این دو حق از نظر عقل فرقى هست و آن این است که عقل ابطال حق غیر را صحیح نمیداند چون ظلم است و اما ابطال حق خویش و صرفنظر کردن از آن را قبیح نمى شمارد و بنا بر این عقل جائز میداند که مولایى بخاطر شفاعت شفیعى از عقاب بنده اش و یا امساک رحمت باو که حق خود مولا است، صرفنظر کند، و حقیقت شفاعت هم همین است.--------------1- سوره زمر آیه 442- سوره سجده آیه 43- سوره انعام آیه 51 .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه