در صدر اسلام تا وقتى كه يهوديان خيانت نمى كردند، در كنار مسلمانان زندگى مسالمت آميزى داشتند و هم چنين مسيحيان؛ امّا وقتى آن ها به مبارزه ى عملى مى پرداختند، با آن ها به وجهى كه شايسته شان بود برخورد مى شد؛ امّا من سؤال ديگرى دارم كه مربوط به حقّانيّت است. چه طور مى شود الآن كه همه ى اديان حقّانيّت دارند، ما بايد طبق يكى از اين دين ها رفتار كنيم؟ چرا در بين اديان توحيدى كه حقّانيّت دارند و از طرف خداوند هستند، نه اديان جعلى و ساختگى، ما مأمور به انتخاب اسلام هستيم. در صورت امكان، كمى مطلب را بازتر كنيد و راجع به اين مسئله توضيح بيش ترى دهيد.

پاسخ از دکتر محمد لگن هاوزن:حقّانيّت چيزى سپيد و سياه نيست و درجات مختلفى دارد و در بيش تر اديان جهان كه نگاه مى كنيم، اين حقّانيّت با چيزهاى باطل مخلوط شده و حتّى در بين اديانى كه الهى نيستند مثل بودايى، نقطه هاى خوب هم در آن ها وجود دارد و حرف هاى خوب هم مى زنند و بنا بر اين، هر كس چيز خوبى هم دارد؛ درجه اى از حقّانيّت دارد؛ ولى ما مى توانيم بين آن ها تفكيك كنيم؛ مثلا اين حقّانيّتى كه دين بودايى دارد، كافى نيست و نمى توانيم بگوييم اين دين براى هدايت انسان كافى و درست است و بنا بر اين، بايد به سراغ حقّانيّت مطلق رفت. منبع: پلوراليسم دينى ، رضا مصطفى لو، نشر مركز مطالعات و پژوهشهاى فرهنگى حوزه علميه (1380). .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه