۷۲نفر یاران امام حسین(ع) روز عاشورا شهید شدند؟ روز تاسوعا چی شده؟

تاسوعا:تاسوعا برگرفته شده از کلمه تسع در عربی است که به معنای نُه می باشد لذا تاسوعا به معنای روز نهم است.( مصباح المنیر، ج2، ص75)مرحوم شیخ عباس قمی در مفاتیح در مورد اعمال روز تاسوعا چنین می گوید : از امام صادق-ع- روایت است که در این روز امام حسین -ع- و اصحابش را در کربلا محاصره کردند و و سپاه شام بر جنگ با آن حضرت اجتماع کردند و ابن مرجانه ( عبید الله بن زیاد ) و عمر سعد از زیادی این سپاه خوشحال شدند و امام و اصحابش را ضعیف شمردند و یقین کردند که که برای آن حضرت یاوری نخواهد آمد و اهل عراق او را مدد نخواهند کرد پس فرمود : پدرم فدای آن غریب مظلوم(رجوع کنید به مفاتیح الجنان, اعمال روز تاسوعا) چند روز قبل از تاسوعای سال 61 هـ .ق، عمر بن سعد فرمانده لشکر دشمن، نامه ای در ارتباط با عدم جنگ و صلح با امام حسین به عبید الله بن زیاد ، ـ فرماندار کوفه ـ نوشته بود؛ اما شمربن ذی الجوشن ـ که در آن زمان در کوفه بود ـ ابن زیاد را از این کار باز داشت. عبید الله نیز حرف او را پذیرفت . ابن زیاد نامه ای به ابن سعد نوشت و دستور داد که: اگر حسین بن علی تسلیم نشد، حمله کن و او و یارانش را بکش. به شمر هم گفت: اگر ابن سعد از این دستور سر باز زد، گردن او را بزن و خود فرمانده لشکر باش.( قمی، شیخ عباس؛ دمع السجوم (ترجمه کتاب نفس المهموم)، ترجمه ابو الحسن شعرانی، قم، هجرت، اول، 1381ش، ص190) شمر نامه را پیش از ظهر روز پنج شنبه نهم محرم(تاسوعا) به کربلا رساند. ابن سعد که نسبت به صلح با امام حسین خوشبین بود، به یک باره در برابر نامه عبیدالله قرار گرفت و راه گریزى براى خود نیافت. از سویی او می دانست که امام، تسلیم نمی شود و از طرفی دیگر طرح صلح او با شکست مواجه شده بود. عمر بن سعد دو گزینه در جلوی خود داشت:1. نبرد با امام حسین 2.رها کردن فرماندهى که محروم شدن از رسیدن به حکومت ری و گرگان را به همراه داشت. پذیرفتن هر یک از این دو راه براى او دشوار بود؛ ولى حبّ ریاست و هواى نفس، چنان بر وى غلبه یافته بود که دنیا را بر آخرت ترجیح داد و راه نخست را انتخاب کرد و تصمیم گرفت فرمان عبیدالله را اجرا کند و با امام حسین(ع) به نبرد بپردازد. به همین جهت در روز نهم محرم بعد از نماز عصر سپاهیان خود را آرایش داد و آنان را آماده حمله نمود. امان نامه قبل از حرکت سپاه عمر بن سعد آوردن دو امان نامه (امان دادن یعنی کسی را در کنف حمایت خود گرفتن. امان نامه، نوشته ای بود که سبب مصونیت جانی شخص امان یافته می شد.عرب ها نسبت به امانی که می دادند حتی نسبت به دشمن خویش پایبند بودند و نقض آن را ناجوانمردی و نشانه فرومایگی می دانستند. محدثی، جواد؛ فرهنگ عاشورا، قم، نشر معروف، هفتم ،1383 ش، ص61) برای فرزندان ام البنین گزارش شده است که هر دو ناکام ماند. فرزندان امیر المؤمنین(ع)و اُمّ البنین یعنی أباالفضل العباس و جعفر و عبد اللَّه و عثمان هر دو امان نامه را رد کردند و این چنین وفاداری خود را در روز تاسوعا به امام حسین(ع) نشان دادند. (محمدبن محمدبن نعمان، شیخ مفید؛ الإرشاد فی معرفة حجج الله على العباد، قم، کنگره شیخ مفید، اول، 1413ق، ج 2، ص 89) دستور جنگ در روز نهم یعنی روز تاسوعا از طرف عمربن سعد صادر شد؛ در حالی که یاران امام در مقابل یاران لشکر دشمن بسیار کم بودند و جنگی نا برابر در حال شکل گیری بود. دستور حمله سپاه عمر بن سعد، به سوى خیمه هاى امام حسین به حرکت درآمدند. امام با مشاهده این صحنه به برادرش عباس بن على فرمود: «ای عباس، جانم به فدایت؛ سوار اسبت شو و از آنها بپرس مگر چه روی داده و برای چه به اینجا آمده اند.» ایشان به همراه بیست تن از یاران امام به سوى سپاه دشمن رفت، تا دلیل تحرّکات آنان را بپرسد. آنها گفتند: فرمان امیر است که یا حکم او را بپذیرید و یا آماده جنگ شوید. قمر بنی هاشم پیام را به امام رساند. امام به ایشان فرمود:«ارْجِعْ إِلَیْهِمْ فَإِنِ اسْتَطَعْتَ أَنْ تُؤَخِّرَهُمْ إِلَى الْغُدْوَةِ و تَدْفَعَهُمْ عَنَّا الْعَشِیَّةَ لَعَلَّنَا نُصَلِّی لِرَبِّنَا اللَّیْلَةَ و نَدْعُوهُ و نَسْتَغْفِرُهُ فَهُوَ یَعْلَمُ أَنِّی قَدْ أُحِبُّ الصَّلَاةَ لَهُ و تِلَاوَةَ کِتَابِهِ و الدُّعَاءَ و الِاسْتِغْفَار»«به نزدآنها بازگرد و اگر می توانى تا فردا از ایشان مهلت بگیر و امشب ایشان را از ما باز گردان تا امشب براى پروردگار خود نماز خوانده دعا کنیم و از او آمرزش خواهى نمائیم؛ زیرا خدا می داند من نماز و تلاوت کتابش قرآن و دعاى بسیار و استغفار را دوست دارم»( الإرشاد فی معرفة حجج الله على العباد، همان, ج2، ص91-93). عباس نزد سپاهیان دشمن بازگشت و از آنها شب عاشورا را برای نماز و عبادت مهلت خواست. عمر بن سعد نمی خواست اجازه دهد؛ ولی یکی از یارنش گفت: «سبحان الله اگر اهل دیلم (کنایه از مردم بیگانه) و کفار از تو چنین تقاضائی می کردند، سزاوار بود که با آنها موافقت کنی» بالاخره ابن سعد با فشار یارانش، شب عاشورا را به امام و اصحابش مهلت داد.( قصّه کربلا، ص236- 243) تاسوعا و حضرت ابوالفضل به همین خاطر در بین عزاداران حسینی، روز نهم محرم با نام قمر بنی هاشم حضرت ابوالفضل العباس زینت یافته است. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه