با سلام در این که خدا واحد است شکی نیست. ولی از کجا معلوم که جهان ما را خدا خلق کرده باشد. شاید خدا موجودی راخلق کرده باشد که علی رغم محدود بودن اما نسبت به ما محدود نباشد و جهان آفریده او باشد؟

همانطور که خداوند برای شناساندن خود به بشر و ابلاغ دستوراتش، برای انسانها، پیامبران را فرستاد، و به وسیله پیامبران، انسان را از مسائل دنیا و آخرت آگاه کرد؛ اگر چنین بود که شما فرموده اید قطعا آن را از طریق فرستاگانش به بشر ابلاغ می فرمود؛ در حالی که چنین گمانی صحیح نیست زیرا آیاتی که خداوند برای هدایت ما انسانها فرستاده حاکی از این است که خداوند خالق هستی و هر آنچه در هستی است می باشد؛ ما برای اثبات ادعا به برخی از این آیات اشاره می کنیم: إِنَّ رَبَّکُمُ اللَّهُ الَّذی خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ فی‏ سِتَّةِ أَیَّامٍ ثُمَّ اسْتَوی‏ عَلَی الْعَرْشِ یُغْشِی اللَّیْلَ النَّهارَ یَطْلُبُهُ حَثیثاً وَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ وَ النُّجُومَ مُسَخَّراتٍ بِأَمْرِهِ أَلا لَهُ الْخَلْقُ وَ الْأَمْرُ تَبارَکَ اللَّهُ رَبُّ الْعالَمینَ[1] پروردگار شما اللَّه است که آسمانها و زمین را در شش روز آفرید. پس به عرش پرداخت. شب را در روز می‏پوشاند و روز شتابان آن را می‏طلبد. و آفتاب و ماه و ستارگان مسخّر فرمان او هستند. آگاه باشید که او راست آفرینش و فرمانروایی. خدا آن پروردگار جهانیان به غایت بزرگ است. بنا بر این در آیه مورد بحث جمله اسْتَوی‏ عَلَی الْعَرْشِ کنایه از احاطه کامل پروردگار و تسلط او بر تدبیر امور آسمانها و زمین بعد از خلقت آنها است.[2] آفرینش انسان: به مناسبت آیات گذشته که قسمتهایی از آفرینش خداوند و نظام هستی را بیان می‏کند، در اینجا به شاهکار بزرگ خلقت یعنی «آفرینش انسان» پرداخته، و طی آیات متعدد و پرمحتوایی، بسیاری از جزئیات این آفرینش را بازگو می‏کند. نخست می‏فرماید: «ما انسان را از گل خشکیده‏ای (همچون سفال) که از گل بدبوی (تیره رنگی) گرفته شده بود آفریدیم» (وَ لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ مِنْ صَلْصالٍ مِنْ حَمَإٍ مَسْنُونٍ).[3] «و جنّ را پیش از آن از آتش گرم و سوزان خلق کردیم» (وَ الْجَانَّ خَلَقْناهُ مِنْ قَبْلُ مِنْ نارِ السَّمُومِ).[4] مجددا به آفرینش انسان باز می‏گردد و گفتگوی خداوند را با فرشتگان که قبل از آفرینش انسان روی داد، چنین بیان می‏کند:                         و به خاطر بیاور «هنگامی که پروردگارت به فرشتگان فرمود: من بشری را از گل خشکیده‏ای که از گل تیره رنگ بدبویی گرفته شده، می‏آفرینم» (وَ إِذْ قالَ رَبُّکَ لِلْمَلائِکَةِ إِنِّی خالِقٌ بَشَراً مِنْ صَلْصالٍ مِنْ حَمَإٍ مَسْنُونٍ).[5] «و هنگامی که خلقت آن را به پایان و کمال رساندم و از روح خود (یک روح شریف و پاک و با عظمت) در آن دمیدم همگی به خاطر آن سجده کنید» (فَإِذا سَوَّیْتُهُ وَ نَفَخْتُ فِیهِ مِنْ رُوحِی فَقَعُوا لَهُ ساجِدِینَ)[6] - [7] موفق باشید. [1] . سوره مبارکه اعراف آیه شریفه 54 [2] . برگزیده تفسیر نمونه، ج‏2، ص: 54 [3] .سوره مبارکه حجر آیه شریفه آیه 26 [4] . سوره مبارکه حجر آیه شریفه آیه 27 [5] . سوره مبارکه حجر آیه شریفه آیه 28 [6] . سوره مبارکه حجر آیه شریفه آیه 29 [7] . برگزیده تفسیر نمونه، ج‏2، ص:530 و 531 .

پایگاه اطلاع رسانی حوزه

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/17

لینک کوتاه