باسلام و عرض ادب. سوالی داشتم پیرامون سیره فکری و عقاید حجت الاسلام علی صفایی حایری(معروف به عین صاد).عده ای عقیده دارند که تفکرات ایشان به نحوی دچار جمود و بسته می باشد. برای مثال در موضوع انتخاب شغل، ظاهرا ایشان اعتقاد دارند که علاقه مهم نیست و حتما باید شغلی را انتخاب کرد که بیشترین سود را برای جامعه اسلامی داشته باشد و چون مهم ترین نیاز جامعه ی اسلامی تربیت فکری و رشد معنوی و عقیدتی می باشد، پس شغل برتر درواقع تحصیل علوم دین و اشاعه ان که درواقع همان تحصیل علوم حوزوی می باشد. درواقع ایشان میگویند هرکاری که انسان انجام میدهد باید از فرمول نیت،سنت و اهمیت تبعیت کند و اگر برای مثال کاری نیت سالم داشته باشد و مطابق سنت الهی و احکام دین باشد اما اهمیت نداشته و در اولویت نباشد، انجام ان صحیح نیست و کسی که اگاهانه از این فرمول بدنبال شغل دیگری برود(مثلا مهندسی یا پزشکی و...) باید ان دنیا جواب پس بدهد. ایا این دیدگاه درست است؟ ایا با این حساب کسی که به سراغ علوم مهندسی یا پزشکی برود باید جواب پس بدهد؟

دانستن نظر و برنامه افراد را از خود آنها یا دفاتر تدوین آثار آنها باید مستند نمود . حدس و گمان دیگران مطابق با اصل نظر آنها نیست. لذا مرحمت نموده از دفتر تدوین آثار ایشان پیگیر مطلب و نظریه تربیتی ایشان باشید . البته برداشت شما از کلام ایشان در صورتی قابل قبول و دقیق می شود که برگرفته از یک اثر یا مطلب مربوطه فقط نباشد. بلکه جمع آثار ایشان باید چنین خط و سیری را بیان نماید . نگرش تربیت محور ایشان یا همان بالاترین محور تربیتی اولویت یعنی کسی که می تواند معلم خوبی باشد، این راه برای او از دیگر انتخاب ها اولویت بالاتری دارد. (در این مورد ر. ک. به کتاب: مسؤولیت و سازندگی و نیز نامه های بلوغ از ایشان.) بنابراین برای کسانی که نمی توانند معلم خوبی باشند این اولویت وجود ندارد. تقدم تربیت از نگاه ایشان: این تلقی از انسان ظرافت‌ها و لطافت‌های بسیاری را در نظام تربیتی اسلام نمودار می‌کند. اگر چه در ترکیب منطقی، نظام تربیتی، اولین نظام نیست و پایه‌ها و مبادی آن از نظام فکری، عرفانی و اخلاقی تغذیه می‌کند، در تحقق خارجی، تربیت مقدم بر همه نظام‌های دیگر است. دین با رسول آغاز می‌شود و رسول خدا با اِعمال روش‌های تربیت اسلامی، فلسفه و عرفان و اخلاق و فقه اسلامی را در فکر و احساس و عاطفه و خصلت‌ها و خوی‌ها و رفتارهای مؤمنان پی‌ریزی کرده و پرورش می‌دهد. رسول خدا با جریانی که ایجاد می‌کند، تحول در اعتقادات و اهداف را به وجود می‌آورد و بر این اساس، شکل و شیوه و روش تازه‌ای در تمامی عرصه‌های عمل فردی و اجتماعی به دست می‌آید. این به معنای ایجاد نظام‌های مختلف فردی و اجتماعی (از فکری و عرفانی و اخلاقی تا سیاسی و اقتصادی و حقوقی) است و چه بسیار فاصله است میان طرح و ارائه تجریدی نظام‌های فردی و اجتماعی تا ایجاد و تحقق بخشیدن به آنها. در این روشنی و وضوح است که مردم می‌توانند بسنجند و پس از سنجش و تعقل انتخاب کنند.[غنوی، امیر، بهشتی بر فراز کوهسار، سایت لیله القدر.] .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه