اگر انگیزه انسان از تحصیل علم انگیزه درستی باشد و به قصد انجام وظیفه و گره گشایی از کار مردم باشد این تحصیل در هر رشته ای باشد مقدس است و اجر فراوان دارد.سوال اینست ۱-که چگونه و از چه راهی می توانیم اینگونه قصدها را داشته باشیم در حالیکه در کنار این ها ،قصد هایی همچون مدرک گرایی (که در جامعه ما باب شده )، جا نماندن از رقیب ، آرزوی کسب مدارج عالیتر، زندگی بالاتر و دارای مقام ، کسب درآمد، احساس نیازدرونی و فطری و.... که اصولا و در اکثر افراد اینگونه انگیزه ها ست ؟۲-قبلا که مثلا در فلان تحصیل و یا تدریس دانشجو و استاد کم بود میشد بگوییم واجب کفایی برای تحصیل و تدریس حال امروزه این نیت و انگیزه هم نیست چرا که مثلا در رشته های مختلف، فلان دانشگاه کوچک و یا آزاد یک دفعه ۵۰نفر دانشجویفوق لیسانس می گیرد !!!آنهم نه در یک رشته بلکه در بسیاری از رشته ها هر کدام ۵۰ یا ۶۰ نفر دانشجو ارشد یا بیشتر .... می گیرند شما حساب بقیه دانشگاه ها را بکنید. حال امروزه انگیزه تحصیل دیگر واجب کفایی نمی تواند باشد پس چی باشد؟آیا چیزی جز مدرک گرایی و جانماندن و دنبال نان ونوایی بودن می تواند با شد و چگونه ؟۳-و آیا اینجور تحصیل و تدریس کردن فی نفسه ثوابی دارد؟ یا عمر طلف کردن است؟آیا راه دیگری پیشنهاد نمی کنید؟این سوال هم به اجتماعی فرهنگی و هم به قرآن و حدیث مربوط می شود.

خدا را شکر کنید که به این مطلب هدایت شده اید که می خواهید در اعمالتان نیت الهی داشته باشید. این خود بسیار ارزشمند است. دین اسلام این قابلیت را دارد که ما در هر کاری نیت الهی داشته باشیم و آن را به توشه اخروی خود تبدیل کنیم. هر کاری که با انگیزه الهی انجام شود ماندگار است و به تناسب قیمت آن یعنی میزان خلوصش بالا می رود. در اینجا کمیت اصلا مهم نیست  و مهم کیفیت نیت است. اما در مقابل کاری که برای خدا نباشد ذره ای ارزش ندارد ولو همه به به بگویند و تعریف کنند. نیت چیزی نیست که من در ذهنم بیاورم و بگذرم بلکه روش عمل من خواهد بود. مثلا کسی که برای خدا درس می خواند می تواند برای خدا تحصیل را کنار بگذارد و مثلا به جبهه برود اما آن دیگری که چنین ادعایی داشته است نمی تواند چنین کند. چرا چون فرد اول به دنبال وظیفه اش بود پس هر چه وظیفه اش اقتضا کند انجام می‌دهد اما دیگری می‌خواست این کار را انجام دهد حالا یک نیتی هم می‌کند اما نمی‌تواند روی آن بایستد. من و شما دنبال رضای چه کسی هستیم خدا یا دلمان؟ کار از ریشه خراب است نمی‌شود دنبال دل خود بود و نیت خالص کرد باید دنبال رضای خدا گشت و به آن عمل کرد.هر وقت دنبال این بودیم مدرکش هم می‌رسد، دنیایش هم فراهم می‌شود و... اما اگر دنبال رضای او نباشیم فقط خودمان را گول زده‌ایم و بازی داده ایم. پی بردن به روش زندگی در این مسیر یک عمر فکر و مطالعه تحقیق می‌خواهد. آیا حاضرید از خودتان عبور کنید تا به خدا برسید؟البته برای آدمهای معمولی نه کسانی که تا بحال از آنها سخن گفتیم، کسب روزی حلال عبادت است. خدمت به مومنین و کار آنها را راه انداختن عبادت است. علم آموزی و خدمت به اسلام و جامعه اسلامی عبادت است. اما قیمت این کارها با کسی که در راه رضایت خدا مجاهده کرده قابل مقایسه نیست. البته این هم معرفت می‌خواهد.در هر صورت شما باید سطح خود را انتخاب کنید و در همان افق پرواز کنید. موفق باشید.  .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه