گفته شده رحمت خدا باعث این می‌شود که انسان از عدم به دنیا بیاید ، از طرفی غرایز نفسانی هم غلبه دارد . حال که خداوند واقف به این مسائل است چرا انسان را به دنیا می‌آورد و دست به امتحان می‌زند؟

این‌که خداوند همه‌ی موجودات و مخصوصاً انسان را آفرید، خود خلقت و آفرینش در مقابل عدم و نبودن وجود دارد و وجود خیر محض است. همانطور که به تعبیر قرآن فرموده شده: " آیا کسانی که می‌دانند با کسانی که نمی‌دانند مساوی‌اند؟ " پس داشتن هر یک از این‌ها کمال است، در نهایت اصل وجود هم کمال است. از طرفی نعمت‌های فراوانی برای بشر در نظر گرفته که به تعبیری تکامل و به تعبیری همه‌ی آنچه که خدا خود دارد در اختیار انسان قرار داده است و به نوعی انسان را با این هدف آفرید و برای رسیدن به این هدف باید پله‌های تکامل را طی کند. از بهترین چیزها برای پیمودن پله‌های تکامل و ترقی، امتحان و آزمایش الهی است. آزمایش سبب بالا آمدن روح انسان می‌شود. بنابراین اصل خلقت برای تکامل است و تکامل در گرو آزمایش و امتحان است و به این جهت خداوند انسان را آفرید. خدا واقف بر این موضوعات بود و با علم به این مسائل آدمی را مجهز به غرایز کرد که امتحان و آزمایش جنبه‌ی کامل پیدا کند به مانند وزنه‌برداری است که اگر وزنه‌ای سبک را بلند کند ورزشکار نخواهد شد. .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه