در دو آيه ی زير: {Qوَاعْلَمُوا أَنَّ فِيكُمْ رَسُولَ اللَّهِ لَوْ يُطِيعُكُمْ فِي كَثِيرٍ مِّنَ الْأَمْرِ لَعَنِتُّمْ وَلَكِنَّ اللَّهَ حَبَّبَ إِلَيْكُمُ الْإِيمَانَ وَزَيَّنَهُ فِي قُلُوبِكُمْ وَكَرَّهَ إِلَيْكُمُ الْكُفْرَ وَالْفُسُوقَ وَالْعِصْيَانَ أُوْلَئِكَ هُمُ الرَّاشِدُونَQ} (سوره ی حجرات، آیه ی / 7) و {Qوَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا رَبَّنَا أَرِنَا الَّذَيْنِ أَضَلَّانَا مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنسِ نَجْعَلْهُمَا تَحْتَ أَقْدَامِنَا لِيَكُونَا مِنَ الْأَسْفَلِينَQ} (سوره ی فصلت، آیه ی/ 29) به ترتيب منظور از عبارات {Qالْكُفْرَ وَالْفُسُوقَ وَالْعِصْيَانَQ} و هم چنين عبارت الَّذَيْنِ أَضَلَّانَا چيست؟ آيا منظور اشخاص معيني هستند. اگر چنين است آن اشخاص را نام ببريد.؟

خداوند متعال براي هدايت بشريت پيامبر اسلام ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ را مبعوث کرد تا مردم با پيروي از دستورات الهي به سلامت و کمال و سعادت برسند و ايمان را امري دوست داشتني در ميان مؤمنان قرار داد تا به سوي رشد حرکت کنند که در آيه ی7 سوره ی حجرات آمده است: و بدانيد که رسول خدا در ميان شماست، هرگاه در بسياري از کارها از شما اطاعت کند به مشقت خواهيد افتاد. ولي خداوند ايمان را محبوب شما قرار داده و آن را در دل هاي تان زينت بخشيده و کفر و فسق و گناه را منفورتان قرار داده است. کساني که داراي اين صفاتند، هدايت يافته گانند. مراد از کفر: ايمان نياوردن به خداوند متعال يا به نبوت حضرت محمد ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ و يا انکار کردن اصول دين است. براي همين به مسيحيان و يهوديان به خاطر قبول نکردن نبوت پيامبر اسلام ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ کافر مي گويند. مراد از فسق: خارج شدن از اطاعت خداوند و حرکت کردن به سوي گناه است. چون ممکن است کسي اصول دين را نپذيرد؛ ولي در عمل به دستورات الهي کوتاهي کند، چنين شخصي را فاسق گويند. مراد از عصيان: خود گناهي است که شخصي مرتکب آن مي شود. برخي گفته اند مراد از فسق دروغ است که در آيه ی 6 سوره ی حجرات، به کسي که خبر دروغ آورده بود فاسق گفت و عصيان عبارت است از بقيه گناهان. يعني خداوند مي خواهد همه انسان ها با ميل و اراده ی خودشان راه حق را بپويند، لذا از يک سو انبياء را مي فرستد و از سوي ديگر ايمان را محبوب قلب ها قرار مي دهد و آتش عشق حق طلبي و حق جويي را در درون جان ها شعله ور مي سازد و از کفر و فسق و گناه احساس نفرت و بيزاري در دل ها مي آفريند. به اين ترتيب هر انساني به طور فطری خواهان ايمان و پاکي و تقواست و از کفر و گناه بيزار به شرطي براي تماس با محيط هاي آلوده، صفاي خود را از دست ندهد و بوي کفر و عصيان بر خود نگيرد. با توجه به تفاسير معتبري که اين آيه را شرح داده اند، مي توان نتيجه گرفت که اين گونه آيات عمومي است و ناظر به افراد خاصي نمي باشد. در قسمت دیگر سؤال آمده است: «کافران در روز قيامت مي گويند خدايا، آن هايي که از جن يا انسان ها باعث گمراهي ما شدند را به ما نشان ده تا آن ها را زير پاي خود قرار دهيم و لگد مالشان کنيم تا از پست ترين مردم باشند». با نگاهي به آيات قبلي روشن مي شود که عده اي از کافران تبليغ مي کردند و همواره براي ضربه زدن به اسلام تلاش مي نمودند به طوري که به مردم مي گفتند به اين قرآن گوش ندهيد و يا اگر ديديد مؤمنان و رسول خدا ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ آن را تلاوت مي کنند در هنگام تلاوت جنجال کنيد تا شايد پيروز شويد و کسي نتواند به خاطر شنیدن آيات قرآن کریم به سوي اسلام گرايش پيدا کند. در برخي از روايات آمده است که هر گاه پيامبر ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ در مکه مي خواست قرآن تلاوت کند، مشرکان مردم را از او دور مي کردند و مي گفتند سوت و کف زنيد و صدايتان را بلند کنيد تا کسي سخنان او را نشنوند. با اين بيان روشن مي شود، مراد از «اضلانا» که کافران و اهل آتش و جهنم در آخرت از آنان ياد مي کنند، همان مشرکان مکه هستند که مانع شنيدن قرآن کریم توسط مردم مي شدند و نمي گذاشتند در جو آرام مردم به حقايق وحي الهي پي ببرند. البته ياد آوري اين نکته ضروري است که اين روش مخصوص مشرکان مکه نبوده و امروزه هم افرادي هستند که با شبهه افکني ها و تبليغات دروغ، مانع رشد جامعه مي شوند و افرادي که به اين شبهات دروغين گوش دهند و به سوي دين مقدس اسلام نروند و در کفر خود پافشاري کنند در آخرت دچار عذاب الهي گشته و آن گاه از خدا خواهند خواست که افرادي را که به دروغ، اسلام را باطل جلوه مي دادند بر آن ها نشان دهد. اما ديگر اين گونه درخواست ها اثري ندارد و بايد امروز که فرصت هست به دنبال حق رفت و از هياهو و جنجال هاي دشمنان دين اعلام بيزاري جست و بايد امروز آن ها را زير پاي خود لگدمال کرد و با تکيه بر آرمان هاي بلند اسلامي که بعد از رسول خدا ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ ائمه اطهار ـ عليهم السلام ـ عهده دار تبيين آن بودند، دشمنان را شکست داد. خداوند متعال در آن آيه «اضلانا» گمراه کنندگان را هم از جن ها شمرده که ابليس و پيروانش مي باشند و هم از انسان ها و اين يعني فقط شيطان نيست که وسوسه مي کند، بلکه افرادي در هر عصري هستند که از شيطان بالاترند و تمام فکر و تلاش شان بر این است که در گمراه ساختن جامعه، نقش آفرین باشند. .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه