با سلام ایا بحث روانشناسی عشق به خویشتن در مسایل اسلامی وارد شده است؟ وایا کسی که عاشق خودش است می تواند طبق مسایل دینی ایثار کند ویا به جهاد برود؟ از خداوند برای شما توفیق روز افزون خواستارم.

عشق دارای حکم تکلیفی نیست که در مسایل اسلامی وارده شده باشد، لیکن هر عشق و گرایشی انسان را به نوعی کنش و عمل می‏کشاند. بنابراین عشق الهی به انسان مسیر الهی می‏بخشد و عشق شیطانی فرد را در سبیل شیطان قرار می‏دهد. منظور از عشق الهی فقط دوست داشتن خدا نیست، بلکه دوستی خدا و هر کس و هر چیزی را که خدا آن را دوست دارد. در روایات آمده است که مؤمن فرزند خود را دوست می‏دارد، ولی این علاقه باید برای خدا و در مسیر او باشد. لذا مؤمن از هر عشقی که در مقابل عشق به خدا قرار گیرد، نه در طول آن، می‏پرهیزد. عشق به خویشتن اگر از روی خودخواهی و غرور باشد مسلما در سبیل شیطان خواهد بود و اسلام چنین عشقی را نمی پذیرد اما اگر عشق به خویشتن برای خدا باشد و در راه جهاد از دین از این عشق استفاده کند، این عشق را اسلام می پذیرد، پس عشقی را خداوند دوست دارد که در مسیر الهی قرار بگیرد، توجه داشته باشد بالاتر از عشق به خویشتن؛ دوستی و اطاعت از پدر و مادر است اما تا زمانی که این دوستی و عشق به پدر و مادر در مقابل خداوند تبارک و تعالی نباشد و منجر به معصیت الهی نشود همانطور که در روایات به نقل از امیر المؤمنین علی علیه السلام آمده: لَا طَاعَةَ لِمَخْلُوقٍ فِی مَعْصِیَةِ الْخَالِق[i] یعنی اطاعت از مخلوق در صورتی که منجر به معصیت الهی شود درست نیست مثلا اطاعت از پدر و مادر برای هر فردی لازم است اما اگر پدر و مادر دستور به ترک واجبات مثل نماز خواندن بدهند چون ترک نماز معصیت خدا است پس در این مورد اطاعت از پدر و مادر صحیح نمی باشد چرا که لازمه این اطاعت، معصیت الهی است که اسلام دستور ترک معصیت را داده است. .

پایگاه اطلاع رسانی حوزه

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/17

لینک کوتاه