چرا علماي شيعه نسبت به برادران ديني خود از اهل سنت تعصب نشان مي دهند؟ و چيزهايي مي نويسند و مي گويند که دور از واقعيت است؟

بدون شک مسلمانان از گذشته تا حال علاوه بر اينکه از لحاظ اعتقادي و فقهي در برخي مسائل اختلاف داشته و فرقه هاي مختلفي را به وجود آورده اند، دچار دو معضل ديگري هم بوده و هستند. 1. اينکه دچار سوء تفاهمات زيادي نسبت به همديگر و درک نکردن همديگر آنچنان که هست بوده و هستند و تهديدي که از ناحيه سوء تفاهمات بيجا و خوب درک نکردن يک ديگر متوجه مسلمانان است بيش از آن است که از ناحيه خود اختلافات مذهبي (کلامي و فقهي) متوجه آن ها است چون مسلمانان از نظر اختلافات مذهبي طوري نيستند که نتوانند وحدت داشته باشند و نتوانند با يک ديگر برادر و مصداق آيه شريفه انما المؤمنون اخوة باشند؛ زيرا خداي همه يکي و همه مي گويند لا اله الاّ الله و همه به رسالت محمد صلي الله عليه و آله و سلم، ايمان داشته و سلسله نبوت را به او پايان يافته مي دانند و دين او را خاتم اديان مي شناسند، همه قرآن را کتاب مقدس آسماني خود مي دانند و آن را تلاوت و بر اساس آن تشکيل خانواده داده و اولادشان را تربيت مي نمايند و هم‌چنين مثل هم اموات شان را دفن مي کنند و در ماه معين روزه مي گيرند و به سوي قبله واحد نماز مي خوانند و مراسم حج را مثل هم انجام مي دهند و جز در امور جزئي، در انجام اين کارها با هم تفاوتي نداشته و هم از يکنوع جهان بيني برخوردارند. و لکن همان طوري که اشاره شد از جمله عواملي که بر اختلافات مسلمانان افزوده و آنان را نسبت به هم دچار کينه نموده و احساسات کينه توزي را در ميان آنان به وجود آورده و يا شعله ور نموده است؛ تصورات غلطي بوده که فرقه هاي مختلف اسلامي درباره يک ديگر دارند و اين تصورات وهمي و دروغ را مبناي قضاوت قرار دادن، موجب آن شده که برخي از مسلمانان تهمت، دروغ و مسخره نمودن را نسبت به هم روا داشته و از حدود منطق و انصاف خارج شوند در حالي که کمترين وظيفه يک مسلمان و حق برادران دينيش بر او و همانند او اين است که همان امري را که اسلام در دعوت غير مسلمان به اسلام، لازم دانسته و فرموده «با برهان و موعظه حسنه و جدال احسن به سوي صراط حق دعوت کن». بايد نسبت به مسلمانان ديگر رعايت کند. و مي دانيم ثمره عمل به اين دستور قرآن اين است که زمينه اتحاد اسلامي را ميان مسلمانان فراهم مي کند و موجب وحدت اسلامي مي گردد که قرآن بر آن تأکيد نموده وَاعْتَصِمُواْ بِحَبْلِ اللّهِ جَمِيعًا وَلاَ تَفَرَّقُواْ... ؛ «و همگى به ريسمان خدا چنگ زنيد، و پراكنده نشويد» و از تشتت و اختلاف منع کرده است: وَ لَا تَكُونُواْ كاَلَّذِينَ تَفَرَّقُواْ وَ اخْتَلَفُواْ مِن بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ الْبَيِّنَاتُ؛ «و چون كسانى مباشيد كه پس از آنكه دلايل آشكار برايشان آمد، پراكنده شدند و با هم اختلاف پيدا كردند، و براى آنان عذابى سهمگين است‏». آري نتيجه شناخت صحيح همديگر و رو آوردن به منطق و خردگرائي همين است که شکاف هاي موجود ميان مسلمانان به حداقل رسيده و وحدت اسلامي حکم فرما مي شود چون منظور از وحدت فرقه هاي مختلف اسلامي و اجتناب از اختلاف نه به اين معني است که از مذاهب اسلامي يکي انتخاب و سائر مذاهب کنار گذاشته شود و نه منظور اين است که مشترکات مذاهب اخذ و مفترقات همه آن ها کنار گذاشته شود و مذهبي جديدي اختراع گردد بلکه منظور اتحاد پيروان مذاهب مختلف در عين اختلافات مذهبي است. چون اختلافات اعتقادي و غيره آن قدر نيست که مانع وحدت شود. 2. معضل دومي که مسلمانان با آن دست و پنجه نرم مي کنند اين است که علاوه بر تبليغات سوء دشمنان اسلام و بد معرفي کردن مذاهب اسلامي و نشان دادن چهره نامطلوب از آنان، متأسفانه در گذشته و حال آتش افروزان و انسان هاي متعصب و افراطي در ميان خود مسلمانان بوده و هستند که کوشش آنان بر اين بوده که بر بدبيني هاي مسلمين نسبت به ديگران روا داشته و تا سر حد تکفير طرف مقابل پيش رفته اند و اين امر خود ناشي از آن است که چنين افرادي از اهداف اساسي و اصولي اسلامي بي خبرند و يا خود را به بي خبري زده و دنبال اهداف شخصي خودشان هستند. البته نمي توان انکار کرد که افراد متعصب و افراطي و ناآگاه از هويت ديگر مذاهب اسلامي کم و بيش در ميان پيروان همه فرق و مذاهب اسلامي وجود داشته و دارد ولي اگر از انصاف دور نشده و خود را پشت پرده تعصب هاي جاهلي قرار ندهيم اين گونه افراد که بدان اشاره شد و اين قبيل نظر و ديدگاه در ميان شيعيان به مراتب کمتر از انسان هايي است که در ميان پيروان اهل سنت وجود دارد که به برخي اتهامات اين دسته افراد نسبت به شيعيان و مذهب شيعه اشاره مي شود: 1. سيد محمد رشيد از علماء اهل سنت مي گويد «شيعه از هر شکستي که نصيب مسلمين شود خوشحال مي شود تا آنجا که پيروزي روس را بر مسلمين، شيعيان ايران جشن گرفتند». و نيز مي گويد به وجود آورنده شيعه و اصول مذهب شيعه عبدالله بن سبا مي باشد. 2. علامه اميني(ره) از ابن تيميه، آلوسي و قصيمي تهمت هايي را نسبت به شيعه نقل نموده و از جمله نقل کرده است که اينان مي گويند: «شيعه برخي از اهل بيت پيامبر اکرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ را از قبيل زيد بن علي بن الحسين ـ عليه السلام ـ را دشمن مي دارد. 3. ابن حزم اندلسي مي گويد شيعه يک گروه سياسي بوده و اسلام آوردن شان بدان جهت بوده که جان شان را نجات بدهند و از اين طريق شکستي را که از ناحيه اسلام ديده و دماغ شان به خاک ماليده شده بود جبران کنند. 4. آلوسي از مفسرين اهل سنت مي گويد: «شيعه قائل به جواز ارتکاب مفطرات روزه بعد از طلوع فجر هستند». 5. شيعه ائمه را برتر از رسول خدا ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ دانسته و آنان را خدا مي دانند و بعد از هر نماز با گفتن جمله «خان الامين؛ جبرئيل امين خيانت کرد» اظهار تأسف مي کنند که چرا نبوت به علي ـ عليه السلام ـ نرسيد و جبرئيل در رساندن مقام نبوت و پيامبري، خيانت کرد و آن را به محمد بن عبدالله ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ رساند. 6. شهرستاني از علماء اهل سنت در کتاب ملل و نحل خويش با اينکه کتابي است گزارشي، نسبت به هشام بن حکم از متکلمين شيعه و از اصحاب امام صادق ـ عليه السلام ـ اين نسبت ناروا را داده که ايشان قائل به تشبيه بوده و خدا را جسمي مي داند به اندازه هفت وجب از وجب هاي خودش و نيز گفته هشام بن حکم قائل به الوهيت علي بوده و او را خداي واجب الاطاعه مي داند. 7. و بالاخره ابن عبد ربه از علماء اهل سنت شيعه را اين گونه معرفي مي نمايد: شيعه يهود اين امت است آنان اسلام را دشمن مي دارند همان طوري که يهود نسبت به نصاري بغض مي ورزند، آنان نه از روي علاقه و عمق دل ايمان آورده و نه بخاطر ترس از خدا بلکه ايمان آورده اند تا اسلام را نابود کنند. آنان همانند يهودند که گفتند حکومت مخصوص آل داود است و اينان مي گويند مخصوص آل علي ـ عليه السلام ـ است يهود گفتند جهاد در راه خدا وجود ندارد تا مسيح منتظر ظهور کند و شيعيان نيز مي گويند جهادي وجود ندارد تا مهدي ظهور کند و همان طوري که يهود تورات را تحريف نمودند شيعه قرآن را تحريف کردند و هم چنانکه يهود جبرئيل را دشمن مي دارند اينان هم او را دشمن مي دارند چون معتقدند در مسأله رساندن وحي خيانت کرده است و... همان طوري که اشاره شد در ميان شيعيان نيز افراد متعصب ممکن است وجود داشته باشد اما در عين حال اگر برخي از مردم عادي و متعصب شيعه را ناديده بگيريم، اکثريت قاطع علماء و به تبع آنان سائر شيعيان بر اين باورند که برادران آنان از اهل سنت محترم بوده و هستند و اخوت اسلامي هرگز محدود به جهان تشيع نمي باشند و در اين جهت فرقي ميان شيعه و سني نيست لذا حکم به تکفير اهل سنت به جزء فرقه ناصبي، از ناحيه علماء تشيع صادر نشده در حالي که در ميان اهل سنت از گذشته تا حال کساني چون آقاي عادل الکباني امام جماعت مسجد الحرام بوده و هستند که شيعه را کافر مي دانند غافل از اينکه اين گونه تکفيرها دشمنان اسلام را به اهداف شان مي رساند و نيز غافل از اينکه قرآن به ما دستور مي دهد که وحدت داشته باشيد و از اختلاف و تشتت و دامن زدن به اختلافات پرهيز کنيد. اما بخش ديگري از سئوال واينکه چرا علماء شيعه مطالبي دور از واقعيت را مي گويند و مي نويسند؟ در اين زمينه روي مورد خاصي انگشت گذاشته نشده و به مطلب معيني اشاره نگردیده است تا پاسخ آن داده شود. .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه