وقتی خدا حاجت بنده اش را نداد بنده از کجا باید بفهمه این برآورده نشدن حاجت به صلاحش است یا نه؟ یا ندادن حاجت بدلیل گناهکاری بنده است؟ لطفا یک راه عملی برای فهمیدن این موضوع به من بگید بخدا زندگی خودم و خانواده ام داره از هم میپاشه آخه منکه امام زمان ( عج ) را نمیبنم که جواب قاطع ازش بگیرم پس ما جواب سوالمونو از کی باید بگیریم تا یقین پیدا کنیم واقعا درسته چرا ما بندگان اینهمه بدبخت بودیم که تو عصر غیبت بدنیا آمدیم لطفا یه راه عملی به من نشان دهید تا به یقین برسم اینکه بعد از بیست و پنج سال حاجت نگرفتم بخاطر گناه بوده یا مصلحت حداقل که می تونست اگه نمیده فکرشو از سرم خارج کنه تا زندگی ام تو این ۲۵ سال در حسرت اجابت نسوزه

به توضیح و بیان زیر توجه کنید . 1.آگاهی از این امر که   علت براورده نشدن دعای ما چیست؟ ایا به خاطر گناهی است که مرتکب شده ایم یا به خاطر مصلحت ماست یا عامل دیگری در عدم اجابت دعای ما دخیل است کار آسانی نیست و نمی توان در این مورد به نتیجه ای قطعی و مسلمی رسید . 2.   اگر ما   بندگی کنیم و سعی کنیم گناهان خود را به حداقل   برسانیم وهمواره در صدد توبه و جبران گناهانمان   باشیم، انگاه اگر حاجتی داشته باشیم و براورده نشد می توانیم بگوییم این عدم اجابت به مصلحت ماست یا خدا ما را دوست دارد. هرچند در این حالت   نیز باید این خوف را داشته باشد که نکند گناهی مانع رسیدن به خواسته مان شده باشد و باید استغفار کنیم. اینکه سفارش شده بنده مومن همواره باید بین خوف و رجا باشد به همین خاطر است که شخص نیکوکار و مومن هیچگاه نه به کلی ناامید میشود و نه خودش را فریب داده و مغرور می شود .  3. رسیدن به پاسخ این پرسش که   علت برآورده نشدن دعای ما چیست؟ ایا به خاطر گناهی است که مرتکب شده ایم یا به خاطر مصلحت ماست چندان برای ما مفید نیست زیرا در هر صورت آنچه عملا می توان انجام داد و به حال ما مفید و در تغییر شرایط موثر است استغفار زیاد و توبه مدام از خطاها و اشتباهاتی است که هیچ انسانی از آنها مبرا و بر کنار نیست . خداوند در قران کریم از بندگانش خواسته که از او درخواست داشته باشندو همه چیز خود را از او بخواهند، البته همراه با تلاش خودشان. همان که به بندگانش سفارش کرده درخواستهایشان را به درگاه او بیاورند به انان وعده اجابت نیز داده است. اما تحقق این وعده مانند هر کار دیگری مشروط به وجود زمینه ها وشرایط خویش است. اری خداوند به لطف خود وعده داده که اجابت میکند اما اگر کسی شرایط درخواست را اماده نکند، ایا میتواند بگوید خداوند به وعده خود عمل نکرده. خداوندی که صادق الوعد است و لا یخلف المیعاد است .  مستجاب نشدن دعا عوامل مختلفی میتواند داشته باشد. برخی از این عوامل مربوط به خود درخواست یا وجود مانعی برای تحققش است. مهمترین عاملی که باعث جلوگیری از استجابت دعا میشود، گناهان است. کسی که گناه میکند، به فرموده حضرت علی ع درخواست خود را از بین میبرد و انرا از قابلیت استجابت ساقط میکند . [1]   در کتاب های روایی به صورت مفصل روایاتی در مورد شرایط دعا و دعاهای مستجاب و دعاهایی که مستجاب نمیشود بیان شده است. برخی از گناهان اثر مستقیمی در مستجاب نشدن دعاها دارد. امام صادق ع روزی حرام و ناپاک را عامل عدم استجابت دعا معرفی نموده است و می فرماید دعای بنده ای که مال حرام در شکمش باشد یا حق کسی بر گردنش باشد بالا نمیرود . [2] گاهی اوقات، عدم استجابت دعا به خاطر گناهان و از بین رفتن قابلیت انها جهت اجابت نیست، بلکه به دلایل دیگری، دعای یک شخص مستجاب نمیشود. د رحدیثی از امام علی ع علت برخی از عدم استجابت ها را به مصلحت نبودن اجابت ان دعا در ان زمان برای بنده مومن ذکر شده و نقل شده : گاه چیزى را (از خدا) مى خواهى اما به تو داده نمى شود و دیر یا زود بهتر از آن به تو داده مى شود، یا به خاطر آنچه خیر و مصلحت تو در آن است از برآورده شدن خواسته ات دریغ مى شود، زیرا بسا خواسته اى که اگر برآورده شود به نابودى و تباهى دین تو مى انجامد، پس، چیزى بخواه که زیبایى و نیکیش برایت مى ماند و پیامد سوئى ندارد . [3] گاهی اوقات نیز خداوند دعای بنده اش را اجابت می کند اما خواسته او در ظاهر برایش اماده نمیکند، زیرا درخواست کردن بندگانش مومنش را دوست دارد. در حدیثی از امام صادق ع به این مسئله اشاره شده و نقل شده : هر آینه بنده دعا مى کند و خداوند عزوجل به دو فرشته مى فرماید: من دعاى او را مستجاب کردم اما حاجتش را نگهدارید، زیرا دوست دارم صداى او را بشنوم و همانا بنده دعا مى کند و خداوند تبارک و تعالى مى فرماید: زود خواسته اش را برآورید که من خوش ندارم صداى او را بشنوم . [4] بنابراین با این توضیح مختصر معلوم میشود که همیشه استجابت نشدن دعا به خاطر به مصلحت نبودن ان نیست. بلکه بیشتر مواردی که دعا مستجاب نمیشود به خاطر گناهانی است مانع استجابت دعاست و در دعای کمیل نیز به این عامل اشاره شده . انجا که حضرت می فرماید: اللهم اغفر لی الذنوب التی تحبس الدعاء. این دسته از گناهان، جلوی بالا رفتن گناه را میگیرد و صاحب خود را از استجابت محروم میکند . بعلاوه اگرچه این ایه و استجابتی که وعده داده شده، در ظاهر مطلق است و مشروط ومقید به قیدی نیست ولی این مطلب منافاتی با مطالب بالا ندارد زیرا اولا: در این ایه فرموده دعا کنید تا اجابت کنم. بنابراین اول باید دعایی محقق شده باشد و به محضر الهی برسد تا وعده الهی و استجابت به دنبال ان باشد. حال انکه برخی موانع و گناهان مانع رسیدن ان نزد پروردگار عالمیان را است . ثانیا: برفرض که این عمل همراه با گناهان مانع استجابت را بتوان دعا نامید، اینجا مطلقی وجود ندارد. یعنی به صورت مطلق و غیر مشروط نمیتوان گفت که قران وعده استجابت داده. بلکه همانطور که در قواعد علم اصول فقه بیان شده، مطلق در صورتی قابل استناد است که محل بیان قید باشد ولی قیدی بیان نکرده باشد. اما دراین مورد می دانیم که استجابت صرفا مشروط به دعا نیست بلکه باید مانع اجابت نیز نباید وجود داشته باشد وگرنه عمل دعا را از قابلیت جهت اجابت ساقط میکند .   askdin.com [1]  . ( غررالحکم و دررالکلم ح 10329 )  [2]  . ( بحارالأنوار، ج93، ص321، ح31 ) [3]  . ( نهج البلاغه، نامه 31 ) [4]  ( کافى، ج2، ص489، ح3 )   .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه