دختری هستم ۲۴ ساله، چند وقت پیش با پسری آشنا شدم. در رشته حسابداری به تحصیل اشتغال دارد. او که سه سال از من کوچک تر است، پسری مؤمن و فهمیده مینماید و درباره آینده اش افکار خوب دارد. او از من میخواهد مدتی که این جا هستم، با او دوست باشم. از تجربه های زندگی ام برایش بگویم. به یکدیگر در مشکلات کمک کنیم و بعد از تمام شدن درس از همدیگر جدا شویم. او خیلی به من محبت می کند و احساس می کنم به من علاقه دارد. به قول خودش، می گوید: چیزی را آسان به دست نیاوردم که آسان از دست دهم. من این جور روابط را که پایانش جدایی است، دوست ندارم؛ امّا وقتی با او هستم، احساس خوشبختی می کنم. البتّه ته دلم ناراضی ام. احساس شرم و گناه و عذاب وجدان دارم. از حرکات و حرف هایش می فهمم که بیرحم نیست و دیگران را نمی رنجاند؛ امّا چرا چنین می کند، نمی دانم. او حتّی برای دیدن من مرا صیغه کرده تا روابط ما سالم باشد. او می گوید: وقتی با تو هستم، کم تر گناه می کنم. تو باعث می شوی ثواب کنم و بیش تر به خدا نزدیک شوم. گاه فکر می کنم شاید می خواهد با این حرف ها مرا امتحان کند. اگر عاقبت این جور روابط ازدواج باشد، حاضرم پایش بایستم تا درسش تمام شود و از حریم خودم هم تجاوز نمی کنم. همیشه از خدا می خواستم زودتر ازدواج کنم تا در این جامعه آلوده نشوم. حال خداوند کسی را سر راهم قرار داده که من واقعاً او را مرد زندگی می بینم. آدم ها وقتی ازدواج می کنند، نصف دینشان کامل می شود و دیگر به خود اجازه هر کاری نمی دهند. خواهش می کنم راهنمایی ام کنید. نمی دانم چه کنم؟

خواهر محترم، درباره آشنایی و ارتباطتان با آن دانشجو بهتر است پاسخ را با طرح چند پرسش آغاز کنیم: 1. تا چه اندازه او را میشناسید؟ 2. آیا تا کنون درباره اش تحقیق کرده اید؟ 3. آیا تحقیقتان کامل و همه جانبه بوده است؟ 4. آیا از خانواده، فامیل و دوستانش اطلاع کافی دارید؟ 5. آیا پیمان دوستی موقت آن هم با جنس مخالف درست است؟ 6. انگیزه واقعی وی از این ارتباط چیست؟ 7. آیا فکر نمیکنید جز آنچه میگوید (استفاده از تجارب شما، حلّ مشکلات، دوری از گناه و...) انگیزه ای دیگر در سر دارد؟ 8. تجارب زندگی شما چقدر بیش تر است که میخواهد از آن استفاده کند؟ 9. او چگونه از کثرت تجارب شما اطلاع پیدا کرده است؟ 10. چه مشکلات یا تجارب مشترکی بین شما و او هست؟ با توجّه به آن که شما فرهنگ های مختلف و رشته های تحصیلی متفاوت دارید و مهم تر از همه از دو جنس مخالفید، چه چیز وجود دارد که باید در این گونه ارتباطها درباره آن به گفت وگو بپردازید؟ خواهر گرامی! با اندکی تأمل در پرسش های فوق در مییابید چه تصمیمی باید گرفت و چه باید کرد. توصیه ما نیز همان توصیه ته دل شما است. هشداری که از اعماق قلبتان برخاسته، نشان دهنده نارضایتی درونی شما است. احساس شرمی که به شما دست داده است و احساس گناه و عذاب وجدانی که گزارش کرده اید، نشان دهنده وجدان بیدار، فطرت پاک و عقل سلیم شما است؛ وجدانی که نورش وجودتان را روشن ساخته و نادرستی این روابط را به شما نمایانده است. این که گفته اید «زمانی که با او هستم، احساس خوشبختی میکنم»، احساسی کاذب است. توهمی بیش نیست و در واقعیات ریشه ندارد. این احساس، ناشی از عواطف زود گذر است و هرگز پایدار نمیماند .بنابراین، به آن اعتماد نکنید که جز افسوس و پشیمانی چیزی به ارمغان نمیآورد. اگر نگوییم تمام این ارتباطها، دست کم بیش تر آن ها در احساسات و غرائز جنسی و شهوانی ریشه دارد و گرفتارانش تحت پوشش های فریبنده ای نظیر «آشنایی قبل از ازدواج»، «استفاده از تجارب یکدیگر»، «استمداد در جهت حلّ مشکلات»، «حفظ خود از گناه» و... هوای اغراض ناپسند و کامجوییهای باطل در سر میپرورانند. بیتردید این ارتباطها از قصد ازدواج تهی است و جز هوسرانی، سوء استفاده و به انحراف کشاندن دیگران رهاوردی ندارد؛ زیرا اگر قصد ازدواج در میان باشد، به طور رسمی و از طریق خانواده ها تحقق مییابد. افزون بر این، در مورد شما تناسب سنی وجود ندارد و خود وی نیز به عدم قصد ازدواج تصریح کرده است. چه بسیار دخترانی که فریب این قبیل آشناییها و ارتباطهای نادرست را خورده اند و جز تباهی چیزی به دست نیاورده اند. این روابط، پس از زمانی کوتاه به آن جا میانجامد که: دیدی که یار عهد و وفا در نظر نداشتدیدی که آهِ در دلِ سنگش اثر نداشت در راه دوستی چو نکو آزمودمش دیدم به جز فریب، متاعی دگر نداشت چگونه چینین فردی که خود را مؤمن و فهمیده مینمایاند، یا در نظر شما این گونه است، بدون اجازه گرفتن از شما تحت پوشش فریبنده «حفظ سلامت روابط» صیغه موقت جاری کرده است؟! آیا او نمیداند، بدون اجازه دختر، صیغه موقت خواندن صحیح نیست؟ به هر حال، چگونه بدون در میان گذاشتن این موضوع با شما و نیز بدون اجازه پدر محترمتان به اجرای صیغه موقت اقدام کرده است؟ هر که با ابتداییترین مسائل ازدواج و احکام اسلام آشنا باشد، این موضوع را میداند. آیا فکر نمیکنید هدف اصلی وی فریب دادن و به دام انداختن شما است؟ بنابراین، به نظر میرسد، نمیتوان به گفته های وی اعتماد کرد. حتّی اگر واقعاً این فرد در گفتارش صداقت داشته و کاملاً قابل اعتماد باشد که احتمالی بسیار ضعیف است، این گونه روابط عرفاً، عقلاً و شرعاً جایز نیست؛ زیرا غریزه جنسی بسیار نیرومند است و کم تر کسی میتواند از آن نجات یابد. حتّی یوسف پیامبر میفرماید: «إِنَّ النَّفسَ لَأَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ إِلاّ ما رَحِمَ رَبِّی»؛ اگر لطف و کمک خداوند متعال نباشد، نفس سرکش، انسان را به پلیدی و انحراف فرا میخواند و به دام میافکند. بنابراین، اگر در آغاز نیز قصد سوء و خلاف و لغزشی در میان نباشد، در ادامه راه به آن مسیر میانجامد و انسان در گرداب انحراف گرفتار میشود. این گفت وگوها و روابط طولانی که با پوشش های مختلف انجام میگیرد، تحریک نفس و سقوط در پرتگاه انحراف را به ارمغان میآورد و باید از آن جلوگیری کرد. علاوه بر این -چنان که خودتان نگاشته اید- میخواهید این روابط فقط در دوران تحصیل باشد. پس از چندی این دوران پایان مییابد و شما با فردی دیگر ازدواج میکنید. در آن موقعیت، ارتباط امروزین از صفحه اندیشه تان پاک نمیشود. چه بسا این تجربه را با روابط خود و همسرتان مقایسه میکنید؛ از آرامشی که باید در پرتو زندگی مشترک به دست آورید، محروم میشوید و در اندوه و پشیمانی و احساس افسردگی فرو میروید. شاید بر این اساس اسلام، دختران و پسران را از ازدواج با کسانی که مخفیانه با دیگران ارتباط داشته اند، باز میدارد. بنابراین، توصیه میشود هر چه سریع تر به این گونه روابط و گفت وگوها پایان دهید تا هم در دوران تحصیل از آرامش کافی که شرط موفقیت و پیشرفت است ، برخوردار شوید و هم در زندگی مشترک با همسر آینده تان از آرامش روانی بهره مند گردید و در گرداب پیشیمانی و افسوس فرو نیفتید. بنابراین، قطع این گونه روابط به صلاح حال و آینده شما است و آرامش در تحصیل و زندگی مشترک آینده تان را تضمین میکند. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه