در چه مواردی تقیه جایز است؟

تقیه یکی از مسائل مسلم فقه شیعه است، چنانکه در قرآن[i] و در احادیث امامان معصوم (ع) هم بیان شده است.و معنای تقیه هم یعنی خود را از خطر حفظ نمودن و این روشن است که اگر خطری در کار نباشد حفظ نمودن خود هم معنایی ندارد البته منظور از حفظ نمودن خود، فقط حفظ جان نیست بلکه شامل حفظ مال معتنا به و آبرو هم می شود. نکته مهمی که باید در مورد تقیه توجه نمود این است که تقیه در واقع برای حفظ و بقاء دین است و اگر حفظ جان متدینین مدنظر واقع شده است به این لحاظ است که رونق و بقاء دین در اجتماع وابسته به افراد است.به همین جهت در جائی که اصل دین در خطر باشد چنانکه در زمان امام حسین علیه السلام چنین بوده یا خون مسلمانی به ناحق بخواهد ریخته شود و یا اینکه آبروی خود یا مسلمانی دیگر در خطر است،تقیه جایز نیست و لذا در تعلیم و تبیین احکام دینی، تقیه موردی نخواهد داشت.لازم به ذکر است در مواردی که انجام اعمال دینی بگونه صحیح، خطری نداشته باشد مانند انجام اعمال دینی در خفاء و در منزل، تقیه وجهی ندارد. با توجه به نکات و معیارهای فوق تشخیص اینکه چقدر باید در تقیه باشید، بعهده خودتان است که ملاک و معیارها را در نظر گرفته (حفظ جان و مال از یکطرف و خطر از دست رفتن دین از سوی دیگر) و به هر چیزی که تشخیص دادید، عمل نمائید. برای اطلاع بیشتر به لینک زیر مراجعه نمایید : تقیه   .

پایگاه اطلاع رسانی حوزه

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/17

لینک کوتاه