آیا می توان از آیه شریفه (لا اکراه فی الدین) این نتیجه را گرفت که دین نمی تواند آزادی را محدود کند؟ در واقع اگر تعارض باشد حق تقدم با آزادی است نه دین؟

این آیه یک گزارش از واقع است و می فرماید: اموری که مربوط به قلب و اعتقاد آدمیان است با زور و اجبار حاصل نمی شود اگر انسانی معتقد باشد که الف، ب است با هزاران شکنجه و  تهدید معتقد نخواهد شد که الف ب نیست اگر چه بدان تظاهر کند. راه تغییر عقیده اجبار و اکراه نیست بلکه منطق و استدلال و احیاناً احساسات و عواطف است. اما این گزارش بیانگر رابطة آزادی و دین نیست شما در پذیرفتن دین و نپذیرفتن آن آزاد هستید یعنی در مقابل دیگران درست مثل این که شما آزاد هستید که به جهنم بروید یا بهشت در اینجا بین آزادی و بهشت رفتن یا جهنم رفتن چه رابطه ای برقرار است بین پذیرش دین و آزادی (صرف نظر از عوامل اجتماعی و سیاسی و جامعه و محیط بیرونی) این رابطه برقرار است ولی ما عقیده داریم که بین دین و آزادی انسان تنافی نیست بلکه دین موجب آزادی انسان از هوس و دیو نفس می شود و آزادی از غیر خداوند چنانچه عدم دین باعث آزادی از خدا و غیر آزادی از غیر خداوند است. .

پایگاه اطلاع رسانی حوزه

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/17

لینک کوتاه