آيا در خواندن دعا، بعضی از قواعد تلاوت قرآن مجيد بايد رعايت شود؟

در پاسخ به اين پرسش، می توان گفت قواعد دو گونه است; يكی آن مواردی كه عدم رعايت آن موجب تغيير در معنا و مفهوم می شود. و چه بسا در مواقعی موجب بطلان خواسته ی ما بشود. به عنوان مثال تفاوت دو حرف هاء و حاء در دو كلمه ی اَهْوی و اَحْوی، به صورتی كه «هاء» در كلمه ی اَهْوی با محدود كردن هوا در ميان تارهای صوتی به صورت ساده ادا می شود ولی در اَحْوی حرف حاء حلقي و با گرفتگی خاصی ادا می شود. قسم ديگر قواعدی است كه عدم رعايت آن مخلّ در معنا نمی باشد. يعنی رعايت آن موارد در تلاوت دعا چندان ضروری به نظر نمی رسد، اعم آن موارد عبارت اند از حروف كوتاه (فتحه، كسره و ضمّه) و حروف كشيده (الف مدی، ياء مدی و واو مدی) و مدّ. مانند كلمه ی شاءَ كه در هنگام تلاوت، لازم نيست صدا بيش از اندازه كشيده شود زيرا چه اين كار را انجام بدهيم يا ندهيم، در هر صورت معنا را می رساند. با توجه به مطالب فوق می توان نتيجه گرفت كه; رعايت قواعد در تلاوت دعا در موارد تمايز حروف ها ضروری است ولی در حرف های مدی و اِماله لازم نيست. براي اجابت دعا، رعايت چند نکته ضروري است: 1. با طهارت و وضوء بودن. 2. رو به قبله بودن افضل است. 3. اقرار به گناه و عصيان. 4. خويشاوندان و دردمندان را در نظر داشتن. 5. اعتقاد به خدا و صفات او. 6. حسن ظن به خدا. 7. خشوع و توجّه به معانی. 8. انديشه و تفكر و پند گرفتن از مضمون و محتوای دعا. 9. تصفيه باطن از آلودگی. 10. اخلاص. .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه