بنده بچه ای دارم که به حرف گوش نمی دهد تقریباً 3 سال دارد و وقتی می گوئیم مثلاً فلان کار را انجام بده با صراحت می گوید نمی خواهم لطفاً مرا راهنمایی کنید.

حدود سنی مطرح شده برای کودک بهترین دوران پرورش شخصیت و ایجاد استقلال و اعتماد به نفس می باشد. اگر مجموع رفتار فرزند شما گرچه با صراحت مخالفت هایی هم داشته باشد در حد متعارف ارزیابی شود جای نگرانی نیست؛ بلکه اقتضای این سن می باشد و چه بسا حدیث پیامبر اعظم ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ که می فرمایند: عرامة الصّبیّ فی صغره زیادۀ فی عقله فی کبره: سرکشی و پر جنب و جوش بودن در دوران کودکی، مایه فزونی عقل او در بزرگی است تأیید آن می باشد. اما چنان چه بیش از حد متعارف رفتار های سرکشانه داشته باشد می توان گفت به چند دلیل است. الف) لجبازی همه بچه ها کم و بیش حالت لج بازی و خود سری دارند. چنان چه مطابق با میل آن ها رفتار نشود، مخالفت می کنند که طبیعت آن ها تا حدودی این را اقتضا می کند. اگر با او لجبازی و مخالفت شود، کار بهتر نمی شود؛ بلکه بدتر هم می شود. چنان چه او را به حال خودش گذاشتن نیز درست نیست؛ زیرا ممکن است کارهای خطرناکی انجام دهد. بنابر این باید با او به حالت متعادل برخورد کرد به این معنا که بین خواسته ها تفکیک قائل شوید؛ عده ای را جواب مثبت و بقیه را با عوض کردن بحث و موضوع و یا با دلیل جواب رد دهید. ب) جلب توجه کردن ابراز شخصیت کم و بیش در همه وجود دارد. اصل وجود این صفت اگر درست رهبری شود و مورد استفاده قرار گیرد بد نیست. ولی اگر افراط و تفریط شود، بچه در برابر شما مقابله می کند. برای کنترل این انگیزه نیز لازم است در مقابل کارهای او بی توجهی نشان دهید. البته باید همه با هم هماهنگ باشند اگر پدر بی توجهی کند ولی مادر به او توجه کند این عمل باعث می شود که فرزند در مقابل حرف های پدر جواب منفی بدهد. ج) انتقام جویی ممکن است کودک به خاطر اختلافات پدر و مادر، یا این که خواسته ای منطقی داشته که آن را برآورده نکردید، یا تبعیض قائل شدید و یا او را در جمع سرکوب کردید و... لجبازی می کند؛ که در این صورت باید خود را اصلاح کنید. پس نتیجه کار این است که والدین باید فضایی صمیمی را برای زندگی ایجاد کنند و هم چنین در همه امور اعتدال را در نظر بگیرند تا این که بهتر بتوانند در تربیت فرزند به راه کارهای درستی دست پیدا کنند. .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه