فرزندی دارم ٤ ساله که اصلا حرف گوش نمیکنه! بسیار لجبازه و هرچی بهش میگیم برعکسشو انجام میده، حرفهای زشت یاد گرفته که مدام تکرار میکنه، با توجه به اینکه برادر ٢ سال و نیمه داره، الگوی او قرار گرفته و اون هم داره بی ادب میشه با وجودیکه تا الان اون بسیار حرف شنو بود! نسبت به برادر کوچک خودش بسیار حسوده و مدام اونو اذیت میکنه، بسیار پرخاشگره و خلاصه اصلا حرف گوش نمیده و هر موقع جایی میریم اونقدر اذیت میکنه که مجبورم نرسیده به مهمونی برگردم خونه، لطفا بفرمایید چی کار کنم با این بچه !؟

رفتارهای کودک شما نسبتاً و تا حدودی طبیعی است. فاصله ی سنی دو کودک شما کم بوده و همین باعث شده است که فرزند شما هنوز بزرگ نشده دوباره کوچک شود. بدین معنی که وقتی کودکی در یک خانواده به دنیا می آید و فرزند اول محسوب می شود بسیار مورد توجه بوده و توجه یک چیز برای طفل بسیار لذت بخش است و اگر از این توجه به خصوص توجه مثبت محروم شود آن گاه دست به کارهایی می زند تا توجه به دست آورد به هر قیمتی که شده ، حتی توجه منفی یعنی تنبیه.این یک خصوصیت طبیعی در اکثر یا همه ی کودکان است در هر سنی و خاصِ کودک شما نیست. اما در مورد کودک شما دو مطلب با هم همزمان شده اند. از سنین 3 سالگی به بعد بچه ها به نوعی خود محوری دست می زنند و همه چیز را خودشان می خواهند تجربه کنند و خودشان انجام دهند و حرف حرف خودشان است و به اصطلاح لجباز می شوند که البته این یک روند طبیعی این سنین است که باید با آن به درستی و آرامش و با محبت و احترام برخورد شود و اگر اینگونه نشود خوب طبیعی است که کودک رفتارهایش از حد مجاز گذشته و به شیطنت و لجبازی تعبیر می شود. نکته دوم وجود خواهر یا برادر کوچکتر است که باعث می شود کانون توجه ولو اندک از سوی طفل تغییر کرده و به سمت دیگری تمایل یابد. در این کودکان اگر حساس هم باشند به نوعی واکنش به نام بازگشت دست می زنند. یعنی اینکه همان کارهای طفل تازه از راه رسیده را برای جلب توجه مادر انجام می دهند. ممکن است شب ادراری پیدا کنند، خواستار خوردن شیر از سینه مادر یا شیشه باشند و الی آخر. تنها در صورتی می توان از این عارضه پیشگیری کرد که کودک بزرگتر مطابق با سن و احساساتش درک شده و با او رفتار گردد و پدر و مادر از او انتظار یک خواهر و برادر بزرگتر که شاید دیگر چندان محبت نمی خواهند را نداشته باشند. وظیفه مادر به خصوص سنگین تر است و باید این تعدیل را در رفتارهای خود و پدر خانواده انجام بدهد. اگر کودک خود را درک کرده ، به او توجه مثبت نشان داده و به او شخصیت بخشیدید آن گاه دیگر او را طفلی لجباز نخواهید خواند. بیش از 50% رفتارهای کودک شما طبیعی و مقتضای سن اوست و شما باید اعصابی آهنین برای برخورد با کودکان خود داشته و برای آنان وقت بگذارید. موفق باشید.www.porsesh.ir .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه