فلسفه حرمت استمناء در اسلام چیست؟ آیا آیه و حدیثى در این زمینه وجود دارد؟

درباره حرمت استمنا و خودارضایى از امام صادق (علیه السلام) پرسش شد. حضرت فرمود: گناهى بزرگ است، خداوند در کتاب خود از این عمل نهى فرموده است. کسى که به چنین عملى دست مى زند، گویى با خود ازدواج کرده است! و اگر از کار وى آگاه شوم با وى غذا نمى خورم. سؤال کننده پرسید: منبع این سخن از کتاب خدا کجاست؟ حضرت فرمود: در آیه «فَمَنِ ابْتَغى وَراءَ ذلِکَ فَأُولئِکَ هُمُ العادُونَ»[۱] مراد از «وَراءَ ذلِکَ»استمناء مى باشد.[۲] گفتنى است؛ که حرمت استمنا تنها به خاطر آثار و زیان جسمانى آن نیست، بلکه حکمت هاى دیگرى نیز دارد که بر ما مخفى است. پاره اى از زیان هاى جسمانى، روانى و اجتماعى استمنا عبارتند از: ۱ – خستگى و کوفتگى، ۲ – عدم تمرکز حواس، ۳ – ضعف حافظه، ۴ – استرس و اضطراب، ۵ – حساسیت بیش از حد و زودرنجى، ۶ – کمر درد، ۷ – ریزش موها، ۸ – ناتوانى جنسى زودرس در جوانى، ۹ – بى خوابى یا بدخوابى و مشکلات مشابه، ۱۰ – انزال زودرس و غیرارادى یا خروج منى به صورت قطره قطره، ۱۱ – بى میل شدن به همسر و ازدواج، ناتوانى در ارتباط با جنس مخالف و همسر، احساس طرد شدن، دیر ازدواج کردن و لذت نبردن از زندگى مشترک.[۳] پی نوشت ها: [۱] – مؤمنون ۲۳، آیه ۷ [۲] – وسایل الشیعه، ج ۲۸، ص ۳۶۴ [۳] – ر.ک: پرسش ها و پاسخ ها، شماره ۷، ص ۲۸۵ منبع: احکام وضو، غسل و تیمم (مطابق با نظر ده تن از مراجع عظام)، سید مجتبى حسینى، نهاد نمایندگى مقام معظم رهبرى در دانشگاه ها، دفتر نشر معارف، 1387. .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه