فلسفه حرمت استمناء در اسلام چیست؟ آیا آیه و حدیثی در این زمینه وجود دارد؟

درباره حرمت استمنا و خودارضایى از امام صادق علیه السلام پرسش شد. حضرت فرمود: گناهى بزرگ است، خداوند در کتاب خود از این عمل نهى فرموده است. کسى که به چنین عملى دست مى زند، گویى با خود ازدواج کرده است! و اگر از کار وى آگاه شوم با وى غذا نمى خورم.سؤال کننده پرسید: منبع این سخن از کتاب خدا کجاست؟حضرت فرمود: در آیه «فَمَنِ ابْتَغى وَراءَ ذلِکَ فَأُولئِکَ هُمُ العادُونَ» (مؤمنون (23)، آیه 7.) مراد از «وَراءَ ذلِکَ» استمناء مى باشد.( وسایل الشیعه، ج 28، ص 364.)گفتنى است؛ که حرمت استمنا تنها به خاطر آثار و زیان جسمانى آن نیست، بلکه حکمت هاى دیگرى نیز دارد که بر ما مخفى است.پاره اى از زیان هاى جسمانى، روانى و اجتماعى استمنا عبارتند از:1. خستگى و کوفتگى،2. عدم تمرکز حواس،3. ضعف حافظه،4. استرس و اضطراب،5. حساسیت بیش از حد و زودرنجى،6. کمر درد،7. ریزش موها،8. ناتوانى جنسى زودرس در جوانى،9. بى خوابى یا بدخوابى و مشکلات مشابه،10. انزال زودرس و غیرارادى یا خروج منى به صورت قطره قطره،11. بى میل شدن به همسر و ازدواج، ناتوانى در ارتباط با جنس مخالف و همسر، احساس طرد شدن، دیر ازدواج کردن و لذت نبردن از زندگى مشترک.( ر.ک: پرسش ها و پاسخ ها، شماره 7، ص 285.) .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه