آیا حکم جادوگری قتل است و اگر جواب مثبت است فلسفه چنين حكمي چيست؟ قبح اين عمل تا چه اندازه بوده كه برايش مجازات قتل در نظر گرفته شده است؟

به لحاظ فقهی بسیاری از فقهاء پذیرفته است که جادوگری حرام و حد آن قتل است. برخی از فقهاء مسئله را اجماعی می داند، هرچند در پاره تفاصیل آن اختلافاتی وجود دارد. امّا در مورد فلسفه این شدت عمل، باید گفت که جادو گری از گناهان کبیره و در روایات به قبح آن تأکید فروان شده است. از جمله مفاسد جادوگری ایجاد اختلاف بین خانواده هاست. قرآن کریم در داستان هاروت و ماروت تصریح کرده است که در میان تعلیمات این دو ملک چیزهایی وجود داشت که باعث جدایی همسران می گرید يفرقون به بين المرء و زوجه معمولاً ساحران مانعی بر سر راه تبلیغ انبیاء الهی بودن و با ادعای علم غیبی و اظهار بعضی امور شگفت انگیز مردم را به سوی خود جلب می کردند. همانگونه که موجب اشتباه معجزه با کارهای ساحران و کاهنان می شدند. و در بین مردم چنین القاء می کردند که کار پیامبران نیز از جنس کار ایشان است. مردم هم معمولا با دیدن معجزات پیامبران، ایشان را به ساحری متهم می کردند. اعمال ساحران گاهی به بدن و یا عقل انسانها نیز آسیب می رساند و گاه می شد که شخصی به خاطر جادو شدن دچار جنون و چه بسی باعث مرگ او می گرید. در خصوص وجه فقهی حکم قتل ساحر عللی از سوی فقهاء بیان گردیده است که از روایات بدست آمده است. به عنوان مثال شیخ طوسی در کتاب خلاف از روایتی که در آن گفته شده است ساحر مسلمان اعدام می شود امّا ساحر کافر اعدام نمی شود، و در بیان علّت آن گفته شده است که چون کفر از سحر بزگتر است و سحر و شرک هردو در یک رتبه قرار دارند، اینگونه استفاده کرده است که دلیل حکم قتل برای ساحر آنست که ساحر مفسد فی الارض است، برخی از نویسندگان وجه مذکور را نپسندیده معتقد است که از بعضی روایات بدست می آید که سحر نوعی شرک است و دلیل به قتل رسیدن ساحر ارتداد او است. اما همان طور که مستحضر هستيد در قانون مجازات اسلامي حدّي براي شخص جادوگر و ساحر تعيين نشده است، البته این بدان معنا نیست که جادوگر- اگر موضوعی برای آن محقق شود- اعدام نمی شود، زیرا بر اساس قانون اگر حکمی در قانون مجازات نباشد قاضی می تواند با استناد به متن فقهی معتبر حکم صادر کند. امّا مسئله اساسی این است که در عصر حاضر بازار جادو گری به آن معنا که در سابق وجود داشت نیست و به کسادی گراییده است. بر اساس گفته علامه مجلسی حق این است که ایام جاهلیت و پیش از ظهور نبوت و انتشار آثار و انوار آن حضرت کهان و سحر بسیار بوده و آثار عظیمه بر آنها مترتب می شده، اما بعد از سطوع انوار و شیوع آثار حضرت رسالت و اهل بیت باجلالت آن حضرت صلوات الله علیهم اجمعین و انتشار قرآن و دعاء و اسماء و تعوّذ اکثر مردم به آن ها مثل این زمانها آثارشان بسیار ضعیف گردیده، خصوصاً در صاحبان نفوس قویّه که اعتماد عظیم و توکل کامل بر جناب مقدس الهی دارند. .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه