اگرهمسرمون مایل به رفتن به مجالس عروسی لهوولعب باشدآیاوظیفه زن یامرداست که اورانهی کندواگرنکندمرتکب واجازه دهدهمسرش برودآیاگناهکاراست؟

دوست خوبم؛ تا حد امکان ایشان را راهنمایی کنید تا رعایت کنند ودر صورت بی اثر بودن برای شما تکلیفی نیست. البته نباید نسبت به این موضوع بی تفاوت باشید اما اگر تذکر دادید و همه ی راهها را رفتید و فایده ای نداشت، دیگر شما گناهکار نخواهید بود.   به نکات ذیل توجه داشته باشید. - وظایف خود را به عنوان همسر به خوبی انجام دهید.- رابطه عاطفی خود را با همسرتان گسترش دهید. - به ظاهر خود در خانه و هنگام حضور او برسید. اگر خانم هستید، آنگونه آرایش کنید و لباس بپوشید که او دوست دارد.- در موقعیت‌های مناسب عاطفی، با لحنی آرام به او تذکر دهید و هرگز در این مورد با او مشاجره نکنید. -در فضای عاطفی و با حالتی خیر خواهانه، آثار و تبعات مجلس لهو و لعب را بیان کنید. - احتمالا مجالسی مذهبی هم وجود دارد که بتوانید در انها حضور یابید. اگر همسرتان امتناع می نماید می‌توانید از مسوولین چنین مجالسی بخواهید که به بهانه کمک در موقعیتی که همسرتان در آن تبحر دارد یا علاقمند است، او را به چنین محافلی بکشانند.-   او را تشویق به مطالعه پیوسته در عوالم پس از مرگ و احوال برزح و قیامت نمایید.-   او را به انجام فرایض دینی (بویژه نماز) ترغیب نمایید.- خود شما مراقب باشید که در چنین جلساتی حاضر نباشید، تا بهانه‌ای برای او نباشد.- نصب تصاویر معنوی در خانه نیز (در صورتی که به تنش با او نمی‌انجامد) مفید است.-   صبور باشید و در این راه از توکل به خدا و توسل به ائمه (علیهم السلام) غافل نشوید.- باید به دقت احکام شرعی مربوط به امربه معروف و نهی از منکر, موارد معروف و منکر یا شرایط وجوب مراتب آن و کیفیت اجرای نیکوی آن را دقیقا فراگیرید.-شما باید, خود را به زیور اخلاق والتزام عملی بیارایید و حتی الامکان از شیوه های رفتاری آموزنده و خلاق استفاده کنید. - عدم تأثیر آنی و فوری , نباید ما را از انجام وظایف خود بازدارد.در اینجا یک نکته اساسی وجود دارد و آن نحوه امر به معروف و نهی از منکر است . مسلما اگر آمر به معروف، با درک درستی از طرف مقابل و ویژگی های روحی , اخلاقی و تربیتی او, شیوه ای کارساز و جذاب در امر به معروف برگزیند, عکس العمل مثبت طرف مقابل , بسیار بالا خواهد بود. در امر و نهی شرایط ویژه ای حاکم است که باید رعایت گردد و چقدر به جا است که در این زمینه به تحریرالوسیله یا ترجمه آن از حضرت امام (ره ) مراجعه فرمایید ولی در عین حال به برخی از شرایط اشاره می کنیم : 1- نسبت به حرمت موضوعی که در نظر دارید یقین داشته باشید.2- تذکر و یادآوری شما باید به تدریج و با مقدمات باشد.3- حتی الامکان از صراحت اجتناب نموده و با کنایه واشاره گوشزد کنید.4- گاهی مطلب را به صورت سؤال درآورده و در لباس شاگردی به تنبه ایشان بپردازید.5- خودتان در پیرامون موضوع مایه مطالعاتی داشته باشید که به مناسبت بتوانید از بازده شوم آن گناه سخن بگویید.6- از تندی و خشونت به شدت پرهیز کنید و با حفظ احترام ملایمت را شعار خود سازید.7- اگر زمینه ی مساعدی می بینید پیشنهاد کنید موضوع را به صورت سؤال درآورده و در همین نامه ها از فتوای مرجع و عواقب سوء چنین حرامی بپرسید و پاسخ را به ایشان ارائه دهید.8- اگر اهل مطالعه هستند کتابی مربوط به حرمت موضوع و آثار شوم گناه را در دسترس ایشان قرار دهید.9- مطمئن باشید که یادآوری و تذکر بی تأثیر نخواهد بود. «فذکر فان الذکری تنفع المؤمنین», (ذاریات , آیه 55). ازاین رو تا آنجا که احتمال تأثیر می دهید از وظیفه خود دست نکشید و مأیوس نباشید.10- و در نهایت اگر به فرض نتیجه نگرفتید, شما وظیفه خویش را به انجام رسانده اید که «و ما علی الرسول الا البلاغ المبین ; پیامبر وظیفه ای جز ابلاغ آشکار ندارد»، (نور, آیه 54).شرایط شرعی امر به معروف و نهی از منکر به طور خلاصه این است:الف. کسی که امر یا نهی می کند خودش عالم به معروف و منکر باشد یعنی بداند چیزی که طرف مقابل ترک کرده شرعا واجب است انجام دهد مانند نماز و همین طور چیزی که فرضا انجام می دهد شرعا حرام است مانند قمار.ب. شخص گناهکار اصرار بر گناه خود داشته باشد یا احتمال بدهد که قصد دارد کار خود را تکرار کند.ج. احتمال تأثیر بدهد.د. ضرر مهم جانی یا مالی برای امر کننده یا نهی کننده در کار نباشد. دوست عزیز؛ موفقیت در نیت خیرتان را از درگاه الهی آرزومندیم و منتظر مکاتبات بعدی شما هستیم.برای آگاهی بیشتر مطالعه کنید: - حکایت های امر به معروف و نهی از منکر «مؤسسه فرهنگی قدر ولایت»- امر به معروف و نهی از منکر، آیت الله نوری همدانی، ترجمه محمدی اشتهاردی .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه