شيوه هاي جستجو و پيداکردن همسر مومن و محجبه مورد ايده آل از نظر اسلام و عرف را توضيح دهيد.

در پاسخ سؤال شما لازم مي دانيم مطالبي را هرچند مختصر و گذرا اشاره کنيم. ازدواج، اقتضاي طبيعت انسان است. زوجيت در تمام موجودات عالم حتي در گياهان هم نهفته است. انسان نياز به اين دارد که از تنهايي بيرون آيد، او به دنبال نيمه گمشدة خودش مي گردد تا به آرامش برسد و محبت کند و محبت ببيند. براي سالم ماندن (هم سلامت روحي و هم جسمي) نياز دارد که ازدواج کند. اما اين که اين ازدواج چگونه صورت بگيرد؟ چه شيوه ها و فنوني براي همسريابي وجود دارد؟ در پاسخ اين سؤال به عنوان نمونه به چند مورد از شيوه هاي همسريابي اشاره گذرا مي شود. رو در رو شدن دو نفر و باز شدن باب آشنايي به شيوه ها و طرق مختلف به انجام مي رسد مهم ترين اين شيوه ها را مي توان در شش حوزه خلاصه نمود. محيط زندگي محيط زندگي شامل همسايگي، محيط تحصيل و محيط کار است. در اين سه محيط اصلي، باب بسياري از آشنايي ها گشوده مي شود. محيط زندگي بهترين محيط براي آشنايي است. چرا که هم فرد را در يک محيط طبيعي مي بينيم و کنش ها و واکنش هاي او را از نزديک درک مي کنيم و هم از سوی دیگر منابع اطلاعاتي گسترده ای وجود دارد و اطلاعات فقط از خود فرد اخذ نمي شود بلکه افراد زيادي هستند که مي توانند در مورد او به ما اطلاعات بدهند. راه ديگري که متأسفانه در حال حاضر و بخصوص در محيط هاي اجتماعي مختلط مثل دانشگاهها از آن استفاده مي شود روش ارتباط مستقيم و بدون واسطه است. در اين روش جوانان آماده ازدواج شخصا و مستقيما اقدام به خواستگاري يا جلب خواستگار مي کنند. به نظر ما اين روش معقولي نيست و تناسبي با فرهنگ ديني و اخلاقي ما ندارد و معمولا موجب بروز و ظهور روابط نامشروع و فسادآور مي شود؛ زيرا اين روش که در ميان عوام هم به «دلباختگي در يک نگاه» معروف است، تصميم گيرنده بدون توجه به معيارها و ارزش هاي تعيين شده در شرائط همسر ايده آل و متناسب، و بدون توجه به هدف مورد نظر خود و صرفا به خاطر جلب توجه به ظواهري همچون زيبايي، ثروت، تحصيلات، پست و مقام و... شيفته طرف مقابل شده و تصميم گيري اش در يک فضاي فکري و رواني احساسي و عاطفي انجام مي گيرد. هرچند لازم است دو طرف به مسائل ظاهري مثل آنچه گفته شد توجه کنند ولي اصالت دادن به آنها منتفي است و صحيح نيست بلکه بايد ضمن توجه به آنها، به موازين اساسي و ارزش هاي اخلاقي و زيربنايي و پايبندي به اصول اخلاقي ديني اصالت بخشيد و آنها را محور تصميم گيري قرار داد. و گرنه تصميم گيري بر اساس ارتباط هاي مستقيم و بدون واسطه، معمولا بر اساس خواسته هاي نفساني و احساسات زودگذر انجام مي گيرد و این امرعواقب ناگوار و نامطلوب دارد. بنابراين توصيه اکيد ما اين است که براي شناسايي فرد مورد نظر و همسريابي هرگز از اين روش استفاده نشود. ميهماني ها و مراسم بسياري از افراد در ميهماني ها و مراسم اجتماعي مختلف با هم آشنا مي شوند. جمع شدن انسان ها در کنار يکديگر فرصت تعامل را افزايش مي دهد. در هر مراسمي چه شادي و چه عزا، ممکن است افراد براي ازدواج باهم آشنا شوند. معرفي متداول ترين روش در فرهنگ ملي و ديني ما، همين روش شناسايي به واسطه افراد خانواده و يا فاميل و بستگان است. افراد خانواده اغلب به دليل شناختي که از فرد دارند و همين طور شناختي که از افراد مورد نظر دارند و يا مي توانند با تحقيق هاي مهم همه جانبه شناخت کافي پيدا کنند، بهتر مي توانند به ميزان هم گرايي و اشتراکات آنها آگاهي پيدا کنند. اين روش، ساده ترين روش عملي به منظور کسب اطلاعات اوليه و ارتباطات بعدي است و از نظر حاصل کار نيز ثمر بخش ترين شيوه به شمار مي رود. به عبارت ديگر اين روش از اين امتيازات برخوردار است: سهولت، سرعت کسب اطلاعات و ارتباطات، اطمينان نسبي بيشتر به صداقت و دلسوزي واسطه (که خانواده و والدين هستند) و شناخت بيشتر به روحيات، سوابق و خواسته هاي طرفين. علاوه بر اين خالي از هر گونه تعصب و سوگيري است و بدون هيچ گونه حب و بغض شخصي انجام مي گيرد. همچنين تحت تأثير احساسات و عواطف غريزي که در ارتباط هاي مستقيم به وجود مي آيد، نيست. ايرانيان از آنجا که بر سنت ازدواج تأکيد دارند، معرفي براي ازدواج را نيکو مي شمارند. در معرفي بسياري از افراد به معرفي کننده توجه مي کنند و هرچه معرفي کننده فرد عاقل تر و داناتري باشد اطمينان بيشتري نسبت به آن ازدواج احساس مي کنند. اما بايد توجه داشت که معرفي کننده نمي تواند بيان گر موفقيت ازدواج باشد و بهتر است که در امر ازدواج، جداي از فرد معرفي کننده، به بررسي و کسب اطلاعات لازم بپردازيم. بهترين کار اين است که فارغ از فرد معرفي کننده به خود فرد بپردازيم تا در هر صورت؛ چه ازدواج موفق باشد يا ناموفق؛ مسئوليت آن را خودمان بر عهده بگيريم و به فرد معرفي کننده نسبت ندهيم. اما اتفاق جديدي که در جامعه فعلي افتاده است معرفي از طرف گروه همسالان است. به ياد داشته باشيم که گروه همسالان به دليل تجربه اندک، معرفي کنندگان مناسبي براي ازدواج نيستند و معمولاً معرفي آنها آغشته به انگيزه ها و هيجانات شخصي است و معرفي آنها ما را درگير انگيزه ها و هيجانات شخصي آنها مي کند. آنها معمولاً وقتي خودشان نمي خواهند با کسي ازدواج کنند اما به هر دليلي دلشان براي او مي سوزد، او را به ساير دوستان معرفي مي کنند و معمولاً باعث مي شوند که روابط دوستانه به دليل اين نوع معرفي ها دچار اختلال شود. محيط مجازي در سال هاي اخير اينترنت يکي از شيوه هاي آشنايي به ويژه در ميان جوانان شده است. محيط مجازي ويژگي هاي آشنايي از راه دور را دارد؛ اما آشنايي از راه دور آشنايي کاملي نيست براي رفع مشکلات آشنايي در محيط مجازي مهم ترين کاري که مي توان انجام داد، آشنايي رو در رو و چهره به چهره است. افرادي که از طريق اينترنت باهم آشنا مي شوند لازم است به سرعت با يکديگر رو به رو شوند تا يکديگر را ببينند و با واقعيت هم از نزديک آشنا شوند. ارتباط اينترنتي که ماه ها به طول انجامد بدون هيچ آشنايي واقعي، مي تواند ما را درگير توهمات و واقعيات ساختگي کند. توجه داشته باشيد که آشنايي اينترنتي فقط يکي يا دو تا از حواس ما را درگير مي کند و ما اطلاعات غيرکلامي فرد را نداريم. مراکز همسريابي مي توان با مراجعه به برخي مراکز مشاوره ازدواج که به منظور شناساندن دو فرد براي ازدواج تأسيس شده است، فرد مطلوب و مطابق با خواسته ها و توقعات خود را يافت. هرچند چنين مراکز مشاوره محدود هستند و يا کمتر اين گونه شناسايي با فرهنگ ملي و بومي ما تناسب دارد، افراد کمتري براي شناسايي فرد مورد نظرشان به اين مراکز مراجعه مي کنند. ولي اگر چنانچه مرکز مشاوره ازدواج مورد اعتماد در محيط هاي دانشگاه يا غير آن يافت شد و از طرف ديگر امکان همسريابي بواسطه راه سوم يعني وساطت خانواده، اهل خبره و خيرخواه، به هر دليلي امکان پذير نيست مي توان به کمک اطلاعاتي که چنين مراکزي در اختيار دارند، اقدام به گزينش نمود. تأکيد مي شود اين مراکز مشاوره بايد داراي کارشناسان دلسوز، با تجربه و مورد اعتماد و سابقه روشن و مطمئن باشند. معمولا اين مراکز مشخصات داوطلبان ازدواج را جمع آوري کرده و شرايط مقتضي مورد نياز در فرد مورد درخواست وي را اخذ و سپس با انطباق خصوصيات هر يک از داوطلبين با ديگر داوطلبان و يافتن زوجهايي که نقاط مشترک بيشتري دارند مي توانند کمک شايسته اي به جوانان ارائه نمايند. اين گونه مراکز در ايران بسيار اندک هستند. بسيار مناسب است که اين گونه مراکز به صورت تخصصي در ايران راه اندازي شود. چرا که به دليل پيچيدگي هاي اجتماعي و فرآيند مدرن شدن جامعه، کارکردهاي سنتي نياز به مدرن شدن دارند. مراکز همسريابي يک نياز واقعي براي افرادي است که داراي شرايط خاص هستند. اگر فردي شرايط خاصي داشته باشد مثلاً معلول باشد يا سوختگي داشته باشد يا شرايط ژنتيکي ويژه اي داشته باشد طبيعتاً با هرکسي نمي تواند ازدواج کند. يافتن فردي با شرايط ويژه براي همة خانواده ها و افراد مشکل است. اما چنين مراکزي مي توانند افرادي را که داراي شرايط خاصي هستند، حالا چه به جهت جسمي يا به لحاظ سني يا به هر لحاظ ديگري، به هم معرفي نمايند. آشنايي اتفاقي گاهي افراد به شيوه اي باهم آشنا مي شوند که اتفاقي است. گذر از يک خيابان يا عبور از يک محل و... باعث آشنايي مي شود. در اين شيوه ما نياز داريم که اطلاعات بيشتري را کسب کنيم. برخي از شيوه ها مانند محيط زندگي اطلاعات زيادي را به ما مي دهد اما در آشنايي اتفاقي مثلاً دو نفر که در کوه باهم آشنا شده اند، اطلاعات بسيار اندک است. نمي توانيم حکم کنيم که هرگاه دو نفر به شيوه اتفاقي باهم آشنا شدند ازدواج نامناسبي صورت خواهد گرفت بلکه ميزان آشنايي ملاک است. افرادي که با اين شيوه باهم آشنا مي شوند لازم است که اطلاعات بيشتري را کسب کنند و بيشتر باهم آشنا شوند و منابع اطلاعاتي متکثرتري را بدست آورند. مسأله مهم در آشنايي اتفاقي اين است که قبل از بدست آوردن اطلاعات لازم، افراد درگير روابط عاطفي مي شوند و زماني که اطلاعات بدست مي آورند ديگر توان جدا شدن از يکديگر را ندارند؛ حتي اگر پدر يکي قاتل يا دزد هم باشد به دليل درگير شدن عاطفي، سعي مي کنند شرايط را بپذيرند. لذا در اين نوع آشنايي توصيه مي شود قبل از گسترش روابط عاطفي سعي کنيد اطلاعات مربوط به خانواده و شرايط زندگي و ساير اطلاعات را بدست آوريد. نتيجه گيري شيوه هاي مختلفي براي همسريابي وجود دارد. مناسب ترين روش از نظر عرف و اسلام روش معرفي به وسيله افراد خبره، متدين و با ايمان است؛ معرف مي تواند خانواده ها و دوستان باشند، همچنين مي تواند مراکز معتبر و قانوني قابل اعتماد همسريابي باشد. آشنايي از طريق محيط مجازي توصيه نمي شود؛ زيرا عمق آشنايي از طريق شبکه مجازي اينترنت متناسب با گستردگي آن زياد نمي شود، آن وقت است که با يک سوال جدي مواجه مي شويم: چگونه مي توانيم در اين پهنه گسترده به شناسايي عميق کاربران اينترنت و لايه هاي پنهان شخصيت آنها دسترسي پيدا کنيم؟! چگونه اسير سطحي نگري و ساده لوحي نشويم؟! خلاصه اينکه در ميان اين همه افراد که فقط چند خطي از آنها مي خوانيم يا چند کلمه اي را مي شنويم چگونه امکان دارد که فرد مورد اعتمادي را پيدا کنيم؟ لذا بهترين شيوه همان شيوة معرفي از طريق افراد مورد اطمينان و اعتماد است. در اين جواب با توجه به سوال شما تنها به شيوه هاي همسر يابي اشاره شد. اما شناخت ويژگي هاي همسر مناسب در فايل جداگانه اي براي شما ارسال مي گردد. .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه