جوانى هستم ٢٨ ساله، بنده از سالى که به تکلیف رسیدم (١۵ سالگى) مدت ٣ سال مجرد بودم و در سن ١٨ سالگى ازدواج کردم و در این مدت ٣ سال مجردى مرتکب اشتباهاتى شدم که در قرآن وعدۀ عذاب داده شده است، و از روزى که ازدواج کردم دیگر آن اشتباهات را انجام ندادم و تا زنده هستم انجام نخواهم داد و خیلى خیلى پشیمان و ناراحت هستم و توبه کردم، امّا مدتى است که فکر آن اشتباهات (گناهان) من را دیوانه کرده و یک حالت روانى و عصبى دلهره و اضطراب دارم به قدرى دنیا برایم تنگ شده که از کار و زندگى مأیوس و ناامید شده‌ام، و ضمنا در آن موقع که این اشتباهات را انجام داده‌ام نمى‌دانستم که اینها حدود خداوند است و نمى‌دانستم که قیامت در کار هست، و از روزى که فهمیدم چه اشتباهاتى را مرتکب شده‌ام یک حالت وسواس پیدا کرده‌ام که با خود مى‌گویم: آیا این نمازهایى که مى‌خوانم و این توبه که کرده‌ام را خدا قبول کرده یا نه، و از خدا مرگ خود را طلب مى‌کنم و به قدرى ناراحت هستم و فکر کرده‌ام که یک حالت شک و تردید به من دست مى‌دهد و همیشه فکر آخرت و روز قیامت هستم. حال بنده چه‌کار کنم؟ تکلیف من چیست که از این زندان نجات پیدا کنم؟

باسمه تعالی؛ رحمت خداوند متعال وسیع‌تر است از آنچه شما سابقا از روى جهالت مرتکب شده‌اید، و ناامیدى از رحمت واسعۀ خداوند، وسوسۀ شیطان است. شیطان سابقا به نحوى شما را وسوسه کرده و حالا به نحوى دیگر، وسوسۀ شیطان را از خود دور کنید خداوند تبارک و تعالى وعده داده است تمام گناهان را در صورتى که توبه کنید ببخشد، و اللّه العالم. منبع: استفتائات جدید، آیت الله العظمی جواد تبریزی (رحمه الله)، جلد دوم، قم: نشر سرور، 1385. .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه