خداوند متعال در سوره بقره می‌فرماید: (لا إِکْراهَ فِی الدِّین) و از طرف دیگر در داستان پیامبران در قرآن آمده است: (آن کسانی که به طریقی ایمان نیاوردند، به امر خداوند به هلاکت رسیدند.) بین این دو موضوع چه تفسیری وجود دارد؟

خداوند متعال در سوره بقره با جمله (لاإِکْرَاهَ فِی‌الدِّینِ) یک حقیقت را بیان می‌کند، به این معنا که با زور و اجبار کسی را نمی‌توان دین‌دار کرد و در ادامه آیه می‌فرماید: (‌قَدتَّبَیَّنَ‌الرُّشْدُ‌مِنَ‌الْغَیِّ)؛ یعنی راه هدایت از گمراهی، آشکار و روشن شده است و رستگاری و سعادت، از آنِ کسی است که راه هدایت را در پیش بگیرد و گمراهی و شقاوت، در اثر کفر و دوری از دین، نصیب بندگان خداوند خواهد شد. .

موتور جستجوی پرسش و پاسخ دینی امین

مرجع: آیت الله مظاهری

ایجاد شده در 1401/04/02

لینک کوتاه