چرا مصرف خمس به سادات فقیر و یا در راه مانده تعلق می گیرد و به عامه مردم فقیر و در راه مانده تعلق نمی گیرد با این که اسلام دین برابری است و فرق بین سیدان عزیز و عوام به اذن الهی زاییده شدن از مادری است که پدر همین فرزند سید است. و اینکه آیا به وجود آمدن این مسئله در زمان پیامبر و بعد از ایشان بوده است یا نه؟

خدای متعال از باب لطف خود در مال مؤمنین سهمی را برای فقرا و نیازمندان اعم از سادات و غیر سادات مقرر فرمود «و فی اموالهم حق معلوم للسائل والمحروم» (المعارج) این قانون در قالب های مختلف تشریع شده است زکات، خمس، صدقات و.. زکات و صدقه را برای غیر سادات و خمس یا زکات سادات را برای سادات مقرر فرمود دلیل این تفکیک حرمت نهادن به رسول خدا(ص) است و نتیجه این احترام به پیغمبر به طور تبعی به فرزندان رسول خدا(ص) یعنی سادات بر می گردد اما اصاله تکریم و احترام به رسول خدا(ص) است که یک شخصیت فراگیر برای همه مؤمنین از سادات و غیر سادات است پس بودجه اداره جامعه اسلامی از چند راه تأمین می گردد: یکی از آنها زکات است که دارای مصارف مشخصی از قبیل کمک به فقرا, مساکین , در راه ماندگان و... است و طریق دیگر خمس است که به دو سهم تقسیم می گردد (سهم امام معصوم (ع ) و سهم سادات فقیر). از آن جا که خداوند احترام فراوانی برای معصومین (ع ) و اولاد آنها قائل شده , پرداخت زکات غیر سادات را به سادات فقیر ممنوع دانسته است ; زیرا زکات صدقه می باشد و ممکن است پرداخت صدقه غیر سادات به سادات , نوعی تفوق غیر سادات بر آنان یا کم احترامی به آنان تلقی گردد. از این رو جهت جبران این مسأله نیمی از خمس جهت اداره امور سادات تعیین شده است و نیم دیگر نیز مربوط به امام معصوم (ع ) است و این اموال ملک شخص امام (ع ) نیست بلکه مربوط به خدمات دینی به جامعه اسلامی است . در زمان غیبت کبری این سهم در اختیار نواب عام آن حضرت - که مراجع تقلید و فقهای عظام هستند - قرار می گیرد تا در مصارف اسلام و مسلمین خرج شود. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه