قرآن سخن پيامبران گذشته را که نقل مي کند مي گويد همگان گفتند: «ما از مردم مزدي نمي خواهيم، تنها اجر ما بر خداست». امّا به پيامبر خاتم خطاب مي کند: «بگو از شما مزدي نمي خواهم، مگر دوستي خويشاوندان نزديکم». چرا پيامبر براي رسالتش مطالبه مزد کرد؛ و آن هم دوستي خويشاوندان نزديکش؟

قرآن خود به اين سؤال جواب مي دهد: «قُلْ ما سَاَلْتُکُمْ مِنْ اَجْرٍ فَهُوَ لَکُمْ اِنْ اَجْريَ اِلاّ عَلَي اللهِ» سبأ/47 [بگو مزدي را که درخواست کردم چيزي است که سودش عايد خود شماست. مزد من جز بر خدا نيست.] يعني آنچه را من به عنوان مزد خواستم، عايد شما مي گردد نه عايد من. اين دوستي کمندي است براي تکامل و اصلاح خودتان. اين اسمش مزد است و الاّ در حقيقت خير ديگري است که به شما پيشنهاد مي کنم، از اين نظر که اهل البيت و خويشان پيغمبر مردمي هستند که گرد آلودگي نروند و دامني پاک و پاکيزه دارند «حُجورٌ طابَتْ وَطَهُرَت»، محبت و شيفتگي آنان جز اطاعت از حق و پيروي از فضايل نتيجه اي نبخشد و دوستي آنان است که همچون اکسير، قلب ماهيت مي کند و کامل ساز است. eporsesh.com .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه