آيا اهل تسنن در حالي که ولايت حضرت علي ـ عليه السلام ـ را قبول ندارند، مورد رحمت و شفاعت قرار مي گيرند؟ آيا ما شيعيان در روز قيامت در عين گناهکاري، نسبت به آنان برتري داريم يا نه؟

شفاعتي که مورد نظر قرآن کريم است، در روز قيامت واقع خواهد شد و در چنين روزي گروهي به اذن خداوند، عده اي از گناه کاران را که شرائط برخورداري از شفاعت را در اين دنيا براي خود فراهم آورده اند، شفاعت مي نمايند. مغفرت و آمرزش که به معناي شست و شو و زدودن آثار سوء گناه از جان و روح آدمي است اسباب دارد که يکي از آن ها شفاعت است، يعني اگر کسي گناهي داشت و در دنيا توبه و استغفار نکرد و کردار شايسته اش نيز چنان نبود که گناهانش را از بين ببرد، و در نتيجه با گناهان خود وارد عالم آخرت شود، رحمت واسعه الهي ايجاب مي کند که باز هم به طريقي و با شرايطي بتواند مشمول مغفرت قرار گيرد، و آن طريق اين است که مغفرت الهي توسط نفوس کامله، مانند انبياء و اولياء ـ عليهم السلام ـ شامل حال او بشود، البته شمول مغفرت از اين طريق شرائط خاصي دارد، اگر همه شرائط شفاعت از جمله قابليت و صلاحيت آن در شخص باشد، شفيع در نفس او تغييري ايجاد مي کند و کدورت و آلودگي نفس و روح او با (تصرف ولايي) و عنايت الهي شست و شو داده مي شود، و به اين ترتيب مغفرت الهي شامل حال او مي گردد، مغفرت الهي گرچه وسيع و عام است ولي در قيامت شامل کسي مي شود که قابليت پاک شدن را داشته باشد. در شفاعت شرائط و قابليتي لازم است که در بعضي از آيات و روايات به آن ها اشاره شده است، که اينک به پاره اي از آن ها اشاره مي شود: 1. ايمان: نخستين شرطي که براي شفاعت ذکر شده ايمان است، زيرا رسول خدا فرمود: شفاعت من شامل حال کسي مي شود که با اخلاص به توحيد شهادت دهد و قلب او زبانش را تصديق کند، و زبانش نيز قلبش را تصديق نمايد بنابر اين کفر در تمام اقسامش مانع از شفاعت مي گردد. 2. عدالت: شرط دوم از شرائط شفاعت اين است که شخص گناه کار ظالم نباشد، چون قرآن در اين زمينه مي فرمايد: براي ستمگران دوست و شفاعت کننده که شفاعت شان پذيرفته شود، وجود ندارد و نيز امام حسن مجتبي فرمود: عده اي يهودي نزد رسول خدا آمدند و دانا ترين آنان مسائلي را از حضرت پرسيد... پيامبر پاسخ او را داد، از جمله فرمود: و اما شفاعت من به کساني که مرتکب کبيره شده اند مي رسد، ولي به کساني که دچار شرک و ظلم باشند نمي رسد. 3. يکي ديگر از شرائط شفاعت اين است که شخصي که شفاعت مي شود، مورد پسند و رضايت خداوند باشد، زيرا قرآن مي فرمايد: شفيعان شفاعت نمي کنند مگر براي کسي که مورد رضايت خداوند باشد. راوي مي گويد از امام رضا ـ عليه السلام ـ پرسيدم اي فرزند رسول خدا ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ معناي اين آيه چيست که مي فرمايد: شفيعان شفاعت نمي کنند مگر براي کسي که مورد رضايت باشد؟ حضرت فرمود: شفاعت نمي کنند مگر براي کسي که دين او مورد پسند و رضايت خداوند باشد. با توجه به شرايطي که در آيات و روايات ذکر شده است، اين نتيجه بدست مي آيد که در قيامت اهل سنت مشمول شفاعت نخواهند بود، زيرا آن ها هيچ کدام از شرائط شفاعت، يعني ايمان واقعي و عدالت و عقايد ديني و مذهبي صحيح و درست، مبتني بر اعتقاد و تبعيت از ائمه اهل بيت ـ عليهم السلام ـ که روح ايمان را در شخص اثبات نموده و مورد رضايت خداوند است، ندارند، شايد روي اين جهت رسول خدا فرمود: هنگامي که من در مقام محمود، بايستم، در مورد مرتکبين کبيره از امتم شفاعت مي کنم و خداوند شفاعتم را در مورد آنان مي پذيرد، ولي به خدا قسم در مورد کساني که ذريه ام را اذيت کرده اند، شفاعت نخواهم کرد. اما شيعيان را بايد به دو دسته تقسيم کرد: الف: دسته اي داراي اعتقادات سالم هستند و نماز مي خوانند، روزه مي گيرند، حج انجام مي دهند، زکات مي دهند، در عين حال گاهي مرتکب معصيتي مي شوند چون از شرايط شفاعت بر خوردارند در قيامت مشمول شفاعت خواهند بود و قطعاً اين دسته از شيعيان بر ساير انسان ها برتري دارند. ب: دسته اي که نماز نمي خوانند، روزه نمي گيرند، حج نمي روند و هيچ توجهي به اعتقادات ندارند بلکه غرق در دنيا هستند، افراد با اين ويژگي در اثر از دست دادن اعتقاد، رابطه خود را با خدا قطع نموده و واجد هيچ کدام از شرائط شفاعت نخواهد بود، بنابر اين دسته دوم هيچ گونه برتري بر اهل سنت نخواهند داشت. زيرا عملا از دشمنان اهل بيت به شمار مي آيند. .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه