در آیه مودت خدا از پیامبر (ص) میخواهد که هیچ مزدی به جز موده فی القربی بابت رسالتش از مردم طلب نکند اما آیا این موضوع با اختصاص بخش قابل توجهی از خمس به سادات (اگر ایشان را مصداق القربی درنظر بگیریم) منافات ندارد؟ و آیا این امر اعطای رجحان و برتری اجتماعی به سادات نسبت به سایر مردم نیست؟

خمس اجر رسالت و هدایت نیست بلکه مانند زکات یک منبع مالی الهی برای کمک به رهبر جامعه اسلامی در راه پیش برد اهداف الهی دین است.خداوند برای برطرف کردن محرومیت های جامعه و زدودن فقر و تأمین نیازهای اساسی فقرا، ایتام و ... دو منبع مهم اقتصادی را در نظر گرفته است، یکی زکات که بخش از آن مربوط به فقرای جامعه است و دیگری خمس که بخشی از آن مخصوص فقرای سادات است که به اندازه نیاز سال شان پرداخت می شود. پس از هر دو بخشی مربوط به فقرا و افراد محروم و ناتوان اجتماع است که به هر یک به اندازه احتیاجات شان داده می شود و زاید بر آن جزء بیت المال مسلمانان محسوب می شود.بنابراین، تشریع زکات و خمس و اختصاص یافتن انفال به پیامبر(ص) امتیاز و اختلاف طبقاتی خاصی را ایجاد نکرده است و در حقیقت خمس - از باب احترام به پیامبر (ص) به عنوان حاکم جامعه اسلامی و ذوی القربی و ... به عنوان خاندان پیامبر(ص) - به جای همان زکاتی است که به سایر مستمندان داده می شود و هر دو دسته، در صورت نیاز و احتیاج به قدر مخارج سالانه می توانند از درآمدهای اسلامی استفاده کنند، و بدین وسیله فقر و بیچارگی برطرف و ریش کن گردد.لازم به ذکر است نیازمندان غیر سادات می توانند مخارج سال خود را از محل زکات بگیرند، ولی از خمس محروم اند مگر در موارد ضرورت؛ و نیازمندان سادات می توانند از محل خمس استفاده کنند، اما حق استفاده از زکات را ندارند مگر در موارد ضرورت. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه