لطفا این حدیث را شرح دهید. امام صادق علیه السّلام فرمودند: اُرجُ اللهَ رَجاءً لا یُجَرّیکَ عَلی مَعصِیَتِهِ، وَ خَفهُ خَوفاً لا یُؤیِسُکَ مِن رَحمَتِهِ؛ به خداوند امید داشته باش، امیدی که تو را بر معصیت و گناه، گستاخ نسازد. و از او بترس، ترسی که تو را از رحمتش ناامید نکند. (1)

شرح حدیث:خداوند مهربان و غفور، به بندگانش لطف دارد و وعده ی آمرزش گناهان را داده است. خدای منتقم و قهّار، به گنهکاران و مجرمان وعده ی عذاب و آتش جهنم داده است.آن یکی امید می آفریند و این دیگری بیم.در توصیه های دینی آمده است که مؤمن باید بین حالتِ بیم و امید و خوف و رجا باشد و این دو صفت به صورت یکسان در وجود او باشد، تا نه امید بیش از حدّ، او را به عصیان و خلاف، گستاخ کند، و نه ترس بیش از اندازه، او را از رحمت الهی مأیوس سازد.بعضی می گیوند: «آب که از سر گذشت، چه یک نی، چه صد نی!» و به دنبال آن، خلاف و گناه را ادامه می دهند و در باتلاق معصیت غرق می شوند. این همان یأس از رحمت الهی است. پس خدا «توبه» را برای چه کسانی قرار داده است؟ مگر رحمت خدا گسترده نیست؟بعضی هم می گویند: «خدا رحمان و رحیم است و برای عذاب الهی، آن قدر نمرودها، فرعون ها، یزیدها، حجّاج ها و جنایتکاران حرفه ای وجود دارد که نوبت به ما نمی رسد». این هم امیدواری بیش از حدّ است که سبب جرأت و جسارت در انجام گناه می شود.در حدیث آمده است: چنان به خدا امیدوار باش که اگر به اندازه همه گناه کرده باشی، باز هم امید عفو داشته باشی و چنان از او بترس که اگر اطاعت جنّ و انس هم در نامه اعمالت باشد، بیم آن را داشته باش که در محاسبه ی الهی محکوم شوی و به دوزخ بروی.آری... امید و ترس، با هم و برابر!پی نوشت: 1. تحف العقول، ص304منبع:حکمت های صادقی (ترجمه و توضیح چهل حدیث از امام صادق علیه السلام)، جواد محدثی، انتشارات آستان قدس رضوی، چاپ اول (1390) .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه