درباره زندگی علمی امام حسین(ع) و علم ایشان توضیح دهید.

علم امام حسین علیه السلام طبق روایات وارد شده از معصومین، حضرت امام حسین علیه السلام وارث علم پیامبر صلی الله علیه و آله است، و پیامبر اکرم نیز وارث علوم تمام انبیاء گذشته مى باشد.همچنین امام حسین علیه السلام وارث علم امیرالمؤمنین علی علیه السلام و فاطمه زهرا سلام الله علیها و امام حسن علیه السلام است و به اعتراف دوست و دشمن، در این زمینه نظیری برای او در زمان خود نبوده است. برای روشن شدن بحث و به طور نمونه به چند مورد از این ویژگی امام می پردازیم:همانطور که ذکر کردیم به مقتضاى روایات وارده امام حسین علیه السلام وارث علوم تمام انبیاء و پیامبر اکرم ، و آگاه به تمامى حوادث گذشته و آینده مى باشد، او مى داند که در آسمانها و زمین و در بهشت و جهنم چیست ؟ عاقبت هر کسى و احوال مردم چگونه است ، او زبان هر جاندارى را مى داند و به لغت همه مردم آگاه است در نزد اوست هفتاد و دو حرف از هفتاد و سه حرف ، از اسم اعظم الهى ، عده اى از اصحاب امام صادق علیه السلام روایت کنند که حضرت فرمود: من مى دانم آنچه را که در آسمانها و در زمین موجود است ، من مى دانم آنچه در بهشت و جهنم است ، مى دانم آنچه شده و خواهد شد، سپس حضرت اندکى مکث فرمود و چون دید این سخن بر شنوندگان گران آمد فرمود: من اینها را از کتاب خداوند عزوجل مى دانم ، خداوند عزوجل مى فرماید : فیه تبیان لکل شیىء(نحل، 89) ، در قرآن بیان همه چیز است . (کافی، ج1 ،ص 61 و 229)همچنین نقل شده که روزی نافع بن ارزق رهبر فرقه «ازارقه خوارج» درباره خداشناسی سؤالاتی از آن حضرت پرسید. امام حسین علیه السلام چنان پاسخ های محکم و مناسبی دادند که ابن ارزق از شگفتی و شعف گریست و سپس گفت: «چه نیکو پاسخ دادی!» امام حسین علیه السلام به او فرمودند: «به من رسیده است که تو به من و پدر و برادرم نسبت کفر می دهی». ابن ارزق گفت: «یا حسین، اگر این ناسزا از من صادر شده است، به خدا سوگند اکنون اعتراف می کنم که به یقین شما چراغ اسلام و ستارگان احکام خداوندید. یعنی مردم باید از انوار علوم و معارف شما روشنی بجویند و در تاریکی های نادانی به ستاره های وجود شما هدایت شوند».همچنین جابر از امام زین العابدین علیه السلام نقل می کند: که اعرابیی به سوی مدینه آمد تا آنکه امام حسین علیه السلام را در امر امامت امتحان کند (چون او را به عنوان امام نزد او مطرح کرده بودند)همین که نزدیک مدینه شد خود را جنب کرد و با همان حال بر امام حسین (ع) وارد شد. حضرت فرمودند: ای اعرابی آیا شرم نمی کنی در حال جنابت برامام خود وارد می شوی ! گفت:من از آمدنم به حاجت خود رسیدم(یعنی من با این حال می خواستم بدانم تو امامی اگر امام باشی از حالات درونی من خبر داری وفهمیدم که چنانی) از نزد آن جناب بیرون رفت وغسل کرد و باز گشت و آنچه می خواست از آن بزرگوار پرسید. (بحارجلد44 صفحه181 (سرچشمه علم در نزد خاندان عصمت است حکم ابن عتیبة گوید: هنگامى که حسین ابن على علیهماالسلام رهسپار کربلا بود مردى در منزل ثعلبیة با او برخورد نمود، بر حضرت وارد شد و سلام کرد، حسین علیه السلام فرمود: از کدام شهرى ؟ گفت : از اهل کوفه ، حضرت فرمود: هان بخدا سوگند اى برادر اهل کوفه اگر در مدینه ترا مى دیدم ، علامت جبرئیل را در خانه خودمان و آوردن وحى را بر جدم به تو نشان مى دادم ، اى برادر اهل کوفه ، سرچشمه علوم مردم نزد ماست ، آیا مى شود که آنها بدانند و ما ندانیم ؟ این کار شدنى نیست ! (کافی، ج1، ص399).این روایات تنها گوشه ای از مقام علمی امام حسین علیه السلام را نشان می دهد که برای شناخت عظمت علمی امام کفایت می کند. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه