پاسخ: این عمل به صورت مستقیم ربطی به معنویت و عرفان حقیقی ندارد. یعنی این عمل هر چند واقعیت دارد، اما حقیقت ندارد؛ با این توضیح که عملی تعالی بخش و تکامل زا نیست.انرژی درمانی نه یک مسئله معنوی و نه یک قابلیت عرفانی که در حقیقت یکی از مزیت های جسم انسان است؛ که خداوند مثل دیگر قابلیت های جسم به انسان موهبت کرده است. انرژی درمانی اساسا ربطی به ایمان و تقوای افراد ندارد؛ یعنی یک فرد بی ایمان و حتی یک انسان ضد خدا هم می تواند در صورت تمرین و ممارست از این قدرت بهره بگیرد.

پاسخ: این عمل به صورت مستقیم ربطی به معنویت و عرفان حقیقی ندارد. یعنی این عمل هر چند واقعیت دارد، اما حقیقت ندارد؛ با این توضیح که عملی تعالی بخش و تکامل زا نیست.انرژی درمانی نه یک مسئله معنوی و نه یک قابلیت عرفانی که در حقیقت یکی از مزیت های جسم انسان است؛ که خداوند مثل دیگر قابلیت های جسم به انسان موهبت کرده است. انرژی درمانی اساسا ربطی به ایمان و تقوای افراد ندارد؛ یعنی یک فرد بی ایمان و حتی یک انسان ضد خدا هم می تواند در صورت تمرین و ممارست از این قدرت بهره بگیرد. نتیجه این که حتی اگر کسی در درمان گری با انرژی راستگو هم باشد، حرف ها و ادعاهای معنوی و به ظاهر عرفانی اش، یک فریب است. به عبارت دیگر ممکن است کسی در قدرت درمان گری راستگو باشد ، اما در ادعای عارف بودن و مرشد بودن یک شیاد و فریبکار از آب دربیاید. به همین علت است در غرب و در اماکن آکادمیک با انرژی درمانی برخوردی علمی کرده اند و نه روحی. چرا که انرژی درمانی و کار با انرژی را در قالب یک رشته علمی تدوین کرده اند و برای آن ضابطه و شرایط و فیلتر های آموزشی قرار داده اند. عرفان به حالتی گفته می شود که انسان در آن حالت به رضایت خدا برسد و تجربه ای ملکوتی و شهودی از خداوندداشته باشد. هر حالتی که یکی از این سه ویژگی را نداشته باشد؛ ممکن است برای سرای دنیوی سودمند باشد و تجربه جدیدی هم محسوب شود؛ اما عرفان محسوب نمی شود. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه