چرا حیوانات باید با شرایط مخصوص ذبح شوند؟

بی شک تمامی آداب و احکام ذبح دارای مصالحی است . این مصالح ممکن است از جمله مصالح مادی و معنوی باشد. برخی از مصلحت های موجود در احکام ذبح به وسیله علوم تجربی قابل دستیابی است و برخی نیز روایات و آیات اشاره گردیده است. چه بسا با پیشرفت علم تجربی پرده از بسیاری از حکمت های مادی موجود در شرایط و احکام ذبح برداشته شود.در ادامه به حکمت برخی شرایط و احکام ذبح اشاره می کنیم:لزوم بریدن چهار رگ، حرمت استفاده از گوشت مردار، رجحان سرازیر بودن حیوان در هنگام ذبح ، و امثال آن همگی اشاره به لزوم خروج تمامی خون موجود در بدن حیوان است. [1]و حکمت لزوم خروج تمامی خون پرنده یا هر حیوان دیگر هم به لحاظ خباثت و مفاسدی است که در خون وجود دارد و می تواندمنشا بسیاری از مفاسد مادی و معنوی برای جسم و روان انسان باشد. بسیاری از مفاسد خوردن خون به وسیله علوم جدید تجربی نیز به اثبات رسیده است.در مورد حکمت حرمت گوشت مردار حلال گوشت می توان گفت مردار یا به دلیل ضعف بدن ویا بیماری مرده است که اثر ویرانگر آن بیماری ممکن است در مردار باقی بوده و به خورنده آن منتقل شود .در بعضی روایات این حکمت تایید شده و خوردن گوشت مردار را باعث مرگ ناگهانی عنوان کرده است.ضمن آنکه عموما خون موجود در بدن مردار به طور کامل تخلیه نمی گردد و در رگ ها و موی رگ ها باقی می ماند.[2]در مورد لزوم ذکر خدا در هنگام ذبح نیز مصلحت اجتماعی و اعتقادی را می توان با عقل دریافت.چرا که ذبح برای بتها و طواغیت امر مرسومی بوده که قرآن برای مبارزه با آن ذکر خدا در هنگام ذبح را بعنوان مبارزه با یکی از مظاهر شرک لازم دانسته است .امام رضا علیه السلام در روایتی می فرماید:خداوند ذکر نامش بر ذبائح را وسیله حلیت آنان قرار داد تا بین حیواناتی که برای تقرب به خداوند و حیواناتی که برای عبادت شیطان ذبح می شود فرق قرار داده باشد. چرا که در ذکر خدا برای ذبح اقرار به ربوبیت و توحید است و در ذبح برای غیر خداد اقرار به شرک و تقرب به غیر خداست و ذکر خدا بین آنچه خدا حلال فرموده و آنچه حرام دانسته تمایز قرار می دهد.[3]پی نوشت:[1] .رجوع کنبد به :س 1343 استفتاءات آیت الله العظمی فاضل لنکرانی ج 1 ص 376[2] .علل الشرایع .ج 2 ص196:... أما المیتة فإنه لم ینل أحد منها إلا لضعف بدنه أو وهنت قوته و انقطع نسله و لا یموت آکل المیتة إلا فجأةو..[3] . عیون اخبار رضا علیه السلام ج2.ص100 .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه