خدا چرا خود برای هدایت بشر نیامد؟ چه نیازی به پیامبر بود؟

یک بیان ساده و در عین حال دقیق این پرسش را می‌توان از سخن امام صادق(ع) به‌دست آورد. آن‌حضرت در جواب کسی که از چگونگی اثبات نبوت پرسیده بود، فرمودند: زمانی که ثابت کردیم که همانا برای ما خالق و صانعی متعالی وجود دارد و این صانع حکیم است و برتر از این است که خلق او را مشاهده کنند و یا لمسش نمایند، به اقتضای حکمتش باید برای مخلوقاتش سفیران و پیام آورانی بیاورد تا خلق را به سوی او هدایت کنند و مصالح و منافعشان را به آنها برسانند؛ چرا که از حکیم قبیح است که مخلوقات خویش را بیهوده آفریده باشد و آنها را مهمل و سرگردان قرار دهد، و آن رسولان درست است که مانند دیگر مخلوقات مخلوق خدایند، اما از آموزندگان حکمت نزد خدای متعال‌ و واسطه میان خداوند و خلق‌اند، و آن‌گاه امام(ع) فرمود: «ثمّ ثبت ذلک فی کلّ دهر و زمان» یعنی بودن این واسطه و حجت بین خدا و خلق در هر روزگار و زمانی ضروری است.[1] [2] بنابراین، بر اساس مصالح الهی، خلقت انسان به‌گونه‌ای شکل گرفته ‌است که تمام افراد توانایی ارتباط مستقیم با خدا را ندارند؛ در نتیجه خداوند فقط از طریق پیامبران(ع) مردم را هدایت می‌کند.[3] البته اگر کسی بخواهد این پاسخ را به شکل فنی و تخصصی بررسی‌ کند، باید مباحثی را که در سایت موجود است؛ مانند «نحوه ارتباط خداوند با عالم»؛[4] «چگونگی وحی و کیفیت ارتباط انبیا با خداوند»[5] و... پی‌گیری کند.   [1] . کلینی، کافی،  ج 1، ص 168، تهران، دار الکتب الإسلامیة، 1365ش. [2] . اقتباس از 12344. [3] . جهت اطلاع بیشتر از هدایت تشریعی و تکوینی، ر. ک: پاسخ 56. [4] . ر. ک: پاسخ  4639 [5] . ر. ک: پاسخ‌های 88 و 35655 .

موتور جستجوی پرسش و پاسخ دینی امین

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/03

لینک کوتاه