کیفیت و نحوه شهادت یا وفات حضرت ام البنین(س) چگونه بود؟

حضرت ام البنین(س) یکی از همسران امام علی(ع) و مادر فرزندان شجاعی بود که در کربلا به شهادت رسیدند. پدر ام البنین‌ ابوالمجْل‌ حزّام‌ بن‌ خالد، از قبیله بنی‌ کلاب[1]‌ و برخی از علمای معاصر نام مادرش‌ را ثمامه‌ دختر سهیل‌ بن‌ عامر بن‌ مالک ‌ذکر کرده‌اند.[2] در مورد تاریخ ولادت حضرت ام‏ البنین(س) اطلاعی در دست نیست و تاریخ‌نگاران سال ولادت او را ثبت نکرده‌اند. حضرت امّ البنین، مادر حضرت ابا الفضل عباس(ع) بود که [چند سال] پس از شهادت حضرت فاطمه(س) به همسرى حضرت على(ع) در آمد.[3] نامش «فاطمه بنت حزام»، بود.[4] زنى بود با شرافت، از خانواده‌اى ریشه‌دار و دلاور و نسبت به فرزندان حضرت زهرا نیز بسیار مهربان بود. ثمره ازدواج على(ع) با او چهار پسر بود، به نام‌هاى: عباس، جعفر، عبد اللّه و عثمان،[5] که هر چهار فرزندش روز عاشورا در رکاب سید الشهدا به شهادت رسیدند.[6] امّ البنین، پس از شهادت فرزندانش، همه روزه به بقیع می‌رفت و به یاد فرزندان شهیدش مرثیه‌های بسیار سوزناکی می‌خواند و مردم مدینه نیز به ندبه و نوحه او گوش فرا می‌دادند تا جایی که مروان بن حکم - این دشمن اهل بیت- نیز همواره به نوحه‌خوانی او حاضر شده و می‌گریست.[7] حضرت ام البنین(س) در مدینه از دنیا رفت و در قبرستان بقیع به خاک سپرده شد. اما به سال و چگونگی وفات ایشان، در منابع دسته اول و معتبر روایی و تاریخی پرداخته نشده است. البته برخی متأخران، سال وفات وی را روز سیزدهم جمادی الثانی سال 64 هجری قمری نوشته‌اند،[8] اما با توجه به این‌که منابع مورد استنادی برای این تاریخ ذکر نکرده‌اند، از ردّ و یا تأیید آن معذوریم. .

اسلام کوئست

مرجع:

ایجاد شده در 1400/12/23

لینک کوتاه