اگر اعتقاد به خدا نبود برای انسان چه اتفاقی می افتاد ؟ چرا غربی ها که دین ندارند بیشتر پیشرفت کرده اند ؟

اگر خدا نبود ما هم نبودیم . ما پذیرفتیم که خدا خالق هستی است ، پس اگر او نبود هستی هم نبود . حالا اگر بخواهیم بگوییم که اعتقاد خدا در زندگی ما چه اثر و کارکردی دارد ، این دید درست نیست که بگوییم غربی ها اعتقاد به خدا نداشتند و پیشرفت کرده اند . اصلا این طور نیست . تحقیقات میدانی نشان می دهد که بخش عظیمی از مردم به خدا اعتقاد دارند و موحد هستند . آنها نگاهی به دین داشته اند که آن نگاه تغییر پیدا کرده است . مسیحیت قرون وسطی اعتقاد داشت که طبیعت شناسی مذموم است ، چه ارزشی دارد که انسان طبیعت را بشناسد . آنها به طبیعت و تجربه نگاه منفی داشتند . معروف است که در قرن سیزدهم میلادی دانشمندان بحث کردند که اسب چند تا دندان دارد . یک دانشمند جوان گفت که دندان های اسب را می شماریم تا ببینیم که اسب چند تا دندان دارد . او را از جلسه بیرون انداختند که چرا گفته : برویم و ببینیم . در زمان رنسانس و نیمه قرن هفدهم آنها متوجه شدند که تجربه ارزشمند است و از طریق آن می توانیم به حقایقی برسیم . راجر برکن می گوید که من تجربه را من از مسلمانان یاد گرفتم . ابوعلی سینا در کتاب قانون طب از تشریح و آناتومی استفاده کرده است . با روش تجربی جزئیات بدن انسان را بررسی کرده است . ما در گذشته رشد و شکوفایی فراوانی داشته ایم . کتاب خدمات متقابل اسلام و ایران استاد مطهری نشان می دهد که ما از نظر علمی رشد و شکوفایی داشته ایم . حالا چیزی که باعث شد ما در علوم تجربی افول پیدا کنیم و غربی ها رشد کنند ، تفکر اسلامی بود که در قرن هفتم زمینه هایش شروع شد و در قرن بعدی به اوج خودش رسید ، یک نگاه صوفی گرایانه ای ذهن مسلمانان را گرفت و دیگر از روش تجربی استفاده نکردند . البته در همان مقطع بزرگانی مثل مرحوم نراقی یا شیخ بهایی که با یک شمع ، آب یک حمام را گرم نگاه می داشتند بودند . از لحاظ گسترش ، علم تجربی محترم شمرده نشد ، چون نگاه صوفی گرایانه تحقق پیدا کرد و همین سبب عقب ماندگی علمی ما شد . پس علت عقب ماندگی غرب در قرون وسطی بی توجهی به علوم تجربی بود . علت پیشرفت علمی آنها از زمان رنسانس به بعد ، توجه به رشد تجربی بود . مسلمانان تا وقتی از تجربه ی عقلی بهره می بردند ، رشد و شکوفایی علمی داشتند . از وقتی آنها از این تجربه بهره ای نبردند افول کردند. پس دینداری یا بی دینی نقشی در پیشرفت و عقب ماندگی ندارد . اگر استفاده از روش آزمایشگاهی بشود ، تحقیقات علمی به ثمر می رسد و انسان پیشرفت پیدا می کند . کسی که دین را کنار می گذارد منشا انحطاط شدیدتری برای اتفاق می افتد . ممکن است که اگر انسان روش تجربی را استفاده بکند بهره ای از آن ببرد ولی اگر دین را کنار بزد ، از نظر تجربی رشد پیدا می کند ولی همین علوم تجربی تبدیل به تکنولوژی بمب اتم می شود که بشریت را به انحطاط می کشاند . چرا علوم جدید دارد به سمتی می رود که محیط زیست را از بین می برد ؟ چرا ما در آینده دچار بحران آب خواهیم شد ؟ بشر دارد دچار آسب هایی می شود زیرا این علم به همراه دین پیش نرفته است . اگر علم و دین با هم پیش بروند ، دوبال رشد بشریت می شوند . دین به انسان معنویت و سیر الی الله می دهد و علم را جهت می دهد وعلم هم به تحقیقات تجربی و علمی می رسد . این دو مکمل یکدیگر هستند . پس اینکه می گویند : غرب وقتی دین را کنار گذاشت پیشرفت کرد غلط است . غرب دین را کنار نگذاشته بلکه قرائتی ازدین را کنار گذاشته ، تفسیر از مسیحیت را کنار گذاشته و تفسیر دیگری را پذیرفته است . اگر ما تفسیر صوفیانه از دین اسلام داشته باشیم ،قطعا دچار انحطاط وعقب ماندگی دین خواهیم شد . اگر ما عقلانیت و معنویت را با هم از دین بگیریم ، منشا رشد ما خواهد شد . .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه