با عرض سلام خدمت شمامن جوانی ۲۱ ساله هستم که از شما درخواست مدد ویاری و دادرسی میکنمدرین روزهای قحطی فضیلت ودر این دوران تشویش و اضطراب از شما کمک میخواهم ودست نیاز به سوی شما دراز میکنمگاهی چنان به لیلای عالم شیفته و معتقد و مومن میشوم که شادی و فرح تمام وجود مرا میگیرد و گاهی نسبت به حضرت رحمان سست و کاهل و بی ایمان و بی اعتماد میشومگاهی سرشار از محبت گاهی سرشار از یاس و نا امیدیکمک کنیدطبعی سرکش دارمنداهای منفی همواره مرا به زشتی ها و نا امیدی ها فرا میخوانند.نسبت به ازدواج نگران و بیمناکم چون زیاد درمقام مقایسه بر میایم از شما خواهشمندم راهنمایی و یاری بفرمایید

دوست گرامی از ارتباط شما با این مرکز خوشحالیم. ظاهرا سوال اصلی شما در مورد مشاوره ازدواج است که در مورد آن دچار برخی احساسات ناخوشایند و سردرگمی هستید. خصوصیات جنسی و سنی و اخلاقی شما، خانواده و سطح زندگی و محله‌تان همه در پاسخ به سوال شما تعیین کننده هستند.هیچ یک از ما عالم دهر نیستیم که نیاز به مشاوره نداشته باشیم و البته شما به درستی قصد این کار را دارید. با توجه به این که ما اطلاعات کافی در مورد شما نداریم نمی‌توانیم به شما مشاوره‌ی دقیقی در خصوص ازدواج بدهیم و بهترین کار این است که به صورت حضوری به مشاور مراجعه کنید. این کار حتما لازم است.اما به نظرم می‌رسد که شما نشاط کافی را در زندگی ندارید لذا نوسان روحی شما زیاد است. البته داشتن این روحیه در دوران جوانی طبیعی است اما می‌توان با مدیریت مناسب زندگی، از آن برای رشد همه جانبه استفاده کرد. علت احساسات منفی و ناامیدی یا نگرانی‌ها نیز میتواند همین موضوع باشد.آثار زندگی صنعتی، نیازهای کاذب، غذاهای غیرطبیعی، رژیم بد غذائی، هوای آلوده، روابط سرد در زندگی فردی و اجتماعی، کم بودن ارتباطات فامیلی و دوستانه، تک فرزندی و بالتبع محروم شدن از اقوام پدری و مادری، چشم و هم چشمی‌ها، دور شدن از معنویت و کم شدن رابطه با خدا و.... در روحیه انسان امروزی آنچنان مخرب و نابود کننده است، که هر گونه شادابی و نشاط را از او می‌گیرد.باید زندگی را با همه ابعاد مادی و معنوی؛ و دنیوی و اخروی آن دید و محدود و زود گذر تصمیم نگرفت. ان شاء الله به آنچه گفتیم فکر کنید و در آینده گفتگوی بیشتری با هم داشته باشیم.از شما می‌خواهم به کرامت انسان و هدف از خلقت خود فکر کنید و متناسب با نتیجه آن تصمیم بگیرید.به عقیده من برای داشتن زندگی با نشاط می‌بایست در چند زمینه کار کرد: 1) مسائل اعتقادی: اعتقاد به معنویت، ارزشها، آثار اعمال عبادی و تلاش در راه آنها عامل مؤثری جهت ایجاد نشاط در زندگی است. 2) مسائل اخلاقی: دور شدن از رذائل اخلاقی و تخلّق به فضائل اخلاقی به زندگی انسان معنا و ارزش می‌دهد و روند زندگی را یک دست و روان می‌سازد.3) تغدیه: اینکه بدانیم چه بخوریم، چقدر بخوریم، چگونه بخوریم، کی بخوریم، با چه کسانی بخوریم و... در رشد، تعالی و سلامت روح و روان و جسم و جان انسان بسیار مؤثر است. 4) لباس و پوشش: نوع لباس و پوشش، نظافت در لباس و پوشش، رعایت حجاب و... نیز بسیار حائز اهمیّت است و در نشاط، روحیه و گرایش‌های دینی و اخلاقی بسیار تأثیرگذار است. 5) توجه به روحیّه: داشتن روحیه و روان سالم، رعایت نکات مؤثر در جهت سلامت روان و اعصاب، درک درست از موقعیّت زمانی و مکانی خاصّی که خود و اطرافیانمان در آن قرار داریم و... نیز در نشاط انسان در زندگی و عبادات بسیار مؤثر است. در برخورد با دیگران نیز به این نکته باید توجه داشت، تا هم بتوانیم با آنها تعامل سازنده داشته باشیم و هم اینکه با درک درست وضعیّت روحی، روانی طرف مقابل، بدرستی در موردش قضاوت کنیم و در صورتیکه رفتار احیاناً نسجیده‌ای از او سرزد، قادر باشیم آن را بخوبی تجزیه و تحلیل نماییم و کنترل روحیّه خود را از دست ندهیم، و با تعامل مناسب با دیگران زندگی آرام و با نشاط داشته باشیم.6) سلامتی جسمانی: در بسیاری از موارد بیماری‌های جسمانی باعث ایجاد و بروز امراض روحی می‌شود، عواملی مثل فشار خون، چربی خون، قند خون، زخم معده و... موجب می‌گردد، تحت فشار عصبی قرار گرفته و نشاط در زندگی و عبادت را از دست بدهیم. 7) کار: یکی از عوامل ایجاد نشاط این است که انسان بی‌کار نماند، کسب و کار،هنرهای صنایع دستی، خیّاطی، گل دوزی، نقّاشی، آشپزی و... به تناسب جنسیّت، مهارت، سلیقه و... 8) داشتن آرزوها، اهداف وبرنامه‌ریزی در راستای آنها و عمل طبق برنامه: داشتن برنامه و عمل کردن به آن، به انسان روحیّه، امید، پشتکار، انگیزه و نشاط می‌دهد، خصوصاً اگر در نحوه برنامه‌ریزی، شرایط برنامه‌ریزی، و امتیاز دهی به موفقیّت‌ها، به نحو احسن عمل کند. جمع شدن موارد فوق و تلاش در راستای آنها زندگی ما را لذیذ، پر طراوت، زیبا و با نشاط خواهد کرد. کافی است امتحان کنید.نکته 1. برای رسیدن به آرامش و خوشی،داشتن یک هدف متعالی است که انسان برای رسیدن به آن سختی ها را تحمل نماید و در عین تحمل نمودن این سختیها چون به هدف خود نزدیک می شود احساس رضایت و خوشی می نماید.مانند کسی که در راه خداوند جهاد می نماید و ممکن است در این راه عضوی از بدن خود را از دست بدهد و با سختی زندگی نماید اما این سختی چون در راه هدف والایی صورت گرفته است برای او شیرین و آرام بخش است.البته در کنار این هدف والا داشتن اهدافی که دنیایی هستند اما در راستای این هدف هستند نیز زمینه ساز آرامش و خوشی در دنیا می شود. افراد در شرایط مختلف ، خوشی هایی متفاوتی دارند.یک نویسنده از نوشتن، مخترع از اختراع کردن، کارگر از فعالیت و دانشجو از درس خواندن احساس لذت می کند.البته اگر در همه این موارد نیت خدمت به خلق خدا نهفته باشد.نکته2. استفاده بهینه از فرصت و اوقات فراغت و داشتن یک برنامه کارآمد و درست می توان انسان را به آرامش و خوشی برساند. زیرا از یک سو به ما شیوه صحیح به کار گرفتن فرصت ها را مى آموزد و از سوى دیگر با نیل به هدف هاى کوتاه مدت و میان مدت، رضایت خاطرمان را فراهم مى سازد.انسانهای بی برنامه همیشه سردرگم هستند و بجای رسیدن به آرامش واقعی ، خود را از طرق دیگر به آرامش می رسانند.مانند کسانیکه در زمینه های تحصیلی، شغلی، خانوادگی و ... سرخورده و شکست خورده اند و برای بیرون رفتن از این حالت و فراموش نمودن ناکامی خود از مواد روان گردان استفاده می نمایند تا بتوانند از طریق این موارد برای خود دنیایی مجازی درست نمایند که در آن فضا نشانی از شکست و ناکامی و ... نباشد.نکته 3. وجود تفریح و گردش و برنامه های نشاط آور نیز یکی از ضرورت های زندگی انسانی است. از امام کاظم(ع) حدیثی است که می فرمایند بکوشید برنامه و ساعت زندگی خود را در چهار بخش تنظیم کنید:1- بخشی را به مناجات.2- بخشی را به کسب معاش و روزی.3- بخشی را نیز به معاشرت با برادران دینی مخلص و مورد وثوق که عیب شما را می نمایانند، اختصاص دهید.4- بخشی را نیز به تفریح بپردازید.آنچه بسیار مهم است این که بخش تفریحات مانند موتور محرک برای سایر برنامه‌های انسان است و باید حتما به آن اهمیت داد.نکته 4.برنامه عبادى می تواند عامل نشاط و آرامش شود.به چند مورد اشاره می نماییم.1- نماز اول وقت: اگر کار اهمى با نماز اول وقت در تعارض نباشد نماز اول وقت را ترک نکنید. روایات و نیز بزرگان نماز اول وقت را اکیدا سفارش کرده اند. امام صادق(ع) مى فرمایند: «لکل صلاة وقتان: اول و آخر، فاول الوقت افضله و لیس لاحد ان یتخذ آخر الوقتین وقتا الا من علة و انما جعل آخرالوقت للمریض والمعتل و لمن له عذر و اول الوقت رضوان الله و آخر الوقت عفوالله؛ براى هر نمازى دو وقت است: اول وقت و آخر وقت پس اول وقت برتر و با فضیلت تر است و براى کسى نشاید که آخر وقت را وقت (نماز) اتخاذ کند مگر از روى علتى و آخر وقت فقط براى شخص بیمار و ناتوان و کسى که داراى عذرى است مى باشد و اول وقت خشنودى خدا را دربردارد ولى آخر وقت عفو خدا را»، (میزان الحکمه، ج 5، ص 401، روایت 10390).3- مستحبات نشاط آور: از میان مستحبات از نمازهاى نافله گرفته تا دعاى کمیل و ندبه و... فقط و فقط آنهایى را انجام دهید که براى شما نشاط آور است و از تحمیل نفس بر مستحبات پرهیز کنید فقط به اقبال قلب بنگرید هر عمل مستحبى که قلب بدان اقبال داشت و برایتان نشاط بخش و حال آور بود به همان اکتفا کنید، حتى نسبت به نماز شب که سفارش زیادى شده است اگر نشاط نداشتید یا اصلاً نخوانید یا خیلى خیلى خلاصه در ظرف ده دقیقه تمام یازده رکعت را با حذف مستحبات بخوانید.4- توسل به ائمه معصومین(ع): گاه گاهى مخصوصا به اقتضاى حال و اقبال قلب به ائمه معصومین(ع) توسل جویید و توفیق و حاجات خود را از آن معادن کرم بخواهید.5- دائم الوضوء: سعى کنید همیشه وضودار باشید واگر براى شب قبل از خواب وضو بگیرید کافى است و چنانچه نیمه شب براى کارى برخاستید و خواستید دوباره بخوابید وضو لازم نیست اگر آب وضو را با حوله خشک کنید از جهتى بهتر است.6- زیارت اهل قبور: هفته اى یک بار به زیارت اهل قبور مؤمنین و شهداى عزیز بروید و اگر وقت خلوتى را انتخاب کنید تا تأمل بیشترى کنید و گذرا بودن دنیا بیشتر در دلتان جا افتد خیلى بهتر است هدف این است که دل تکان بخورد و رغبت خود را به دنیا کم کند و به فکر آخرت و عالم قبر و قیامت بیفتد. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه