لطفاً درباره آسيب شناسي اجتماعي در خصوص برخي اعمال خرافي و پيرايه هاي غير واقعي محرم توضيح دهید؟

حادثه خونبار کربلا که در سال 61 هجري قمري اتفاق افتاد، از حوادث بي نظير و منحصر به فرد تاريخ اسلام و تشيع محسوب مي شود. امام حسين ـ عليه السلام ـ با توجه به اوضاع و شرايط زمانه اش، با تمام وجود به مقابله با حاکم ستمگر اموي، يزيد بن معاويه پرداخت و با نثار خون خود درخت اسلام را که در حال خشکيدن بود، آبياري کرد و يزيد و يزيديان را براي هميشه رسوا ساخت. پس از شهادت آن حضرت، امام زين العابدين ـ عليه السلام ـ و حضرت زينب ـ سلام الله عليها ـ به افشاگري پرداختند و يزيد و يزيديان را مفتضح و بي آبرو کردند. ائمه معصومين و بزرگان دين سفارش و تأکيد زيادي داشتند تا شيعيان با برگزاري مراسم بزرگداشت امام حسين ـ عليه السلام ـ و ياران باوفايش ضمن حفظ ياد و نام امام حسين ـ عليه السلام ـ بتوانند با اسلام و معارف نوراني آن آشنا شوند. اين عزاداري ها در طول تاريخ، تأثير زيادي در حفظ مذهب تشيع و هويت بخشي به شيعيان ايفا کرده است. به عنوان مثال، امام خميني(ره) با استفاده از نهضت حسيني و انتقال پيام هاي آن به توده هاي مردم، توانست انقلاب شکوهمند اسلامي را در ايران به پيروزي برساند. بديهي است که نهضت عاشورا در صورتي مي تواند مفيد و سازنده باشد که اولاً اين نهضت به درستي تحليل و تبيين شود و ثانياً عزاداري ها به شکل معقول و منطقي برگزار شوند. اينک با توجه به اين مقدمه به بيان برخي آسيب هاي عزاداري ها مي پردازيم: الف) آسيب هاي محتوايي 1. طرح يک جانبه سيماي معصومين ـ عليهم السلام ـ در مجالس عزا تنها یک جنبه ملکوتي از سيماي معصومين ـ عليهم السلام ـ را مطرح کرده و به آن اکتفا می‌کنند. توضيح آن که پيامبر ـ صلي الله عليه و آله ـ و ائمه ـ عليهم السلام ـ دو جنبه دارند: 1. جنبه ملکوتي که در اين نگاه، معصومند، علم غيب دارند، ولايت تکويني دارند و...؛ 2. جنبه ملکي و زميني قُلْ إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِّثْلُکمْ. بنابراين ما بايد در مجالس معصومين و اهل بيت ـ عليهم السلام ـ هر دو بعد را مطرح کنيم و تأکيد بر بُعد دوم داشته باشيم، چرا که آن بزرگواران، الگوي زندگي هستند و بايد جنبه هاي الگويي زندگي آنان مطرح شود که سازنده است. اما با کمال تأسف در برخي از مجالس عزاداري، حتي از بُعد ملکوتي اهلبيت ـ عليهم السلام ـ و مناقب معنوي آنان گفته نمي شود و «صرفاً سخن از توصيف چشم و آبروي آن بزرگواران است! اين جور عزاداري ها و مداحي ها، سطح معارف ديني ما را پايين مي آورد». (مقام معظم رهبري). 2. غلّو از جمله، آسيب هاي عزاداري ها مطرح کردن مسائل غلّو آميز است. حسين اللهي شدن! زينب اللهي شدن! و از اين رهگذر، خود را مقدس جلوه دادن. قرآن کريم از غلوّ نهي مي کند: قُلْ يَا أَهْلَ الْکتَابِ لاَ تَغْلُواْ فِي دِينِکمْ. مطرح کردن سخنان غلوّآميز درباره اهلبيت ـ عليهم السلام ـ تأثير زيادي در تخريب چهره آن بزرگواران دارد و سبب مي شود که چهره شيعه مخدوش و غير منطقي معرفي شود. 3. دروغ عرضه دروغ در اين عرصه ها، آفت ديگر اين مجالس است. ما معتقد نيستيم که هدف وسيله را توجيه مي کند؛ چون هدف، مقدس است، پس از دروغ استفاده شود. نقل چند نکته در اين جا لازم است: 1. برخي مطالبي که در رابطه با سالار شهيدان حسين بن علي ـ عليه السلام ـ گفته مي شود، دروغ بودنش واضح است. مثل آن که گفته مي شود: طول نيزه آن بزرگوار 60 ذراع بوده و از بهشت آمده و يا عدد کساني که با امام حسين ـ عليه السلام ـ جنگيدند 600000 نفر سواره بودند، يک ميليون پياده و يا 800000 نفر بودند و امام حسين ـ عليه السلام ـ 300000 نفر آنها را کشت و حضرت عباس 25000 نفر آنها را. 4. مطالب ذلّت آميز طرح مطالب ذلت آميز يعني استفاده از تعبيرهايي همچون زينب مضطر و... امام زين العابدين بيمار و... که ذلت از ساحت مقدس اهل بيت ـ عليهم السلام ـ به دور است. وَلِلَّهِ الْعِزَّةُ وَلِرَسُولِهِ وَلِلْمُؤْمِنِينَ. 5. طرح سست معارف اسلامي مطرح کردن سست معارف اسلامي و ورود خواب در عرصه معارف و يا ملاقات هاي دروغين يکي از آفات مجالس اهلبيت ـ عليهم السلام ـ است. اعتقادي که با خواب درست شود با خواب هم مي رود. 6. اظهار مطالب موهن اظهار مطالب موهن و تحقير غير مطلوب خويش در پيشگاه اهلبيت ـ عليهم السلام ـ ؛ تحقيري که تنها در دربار پادشاهان ظالم پاداشي دارد، در بارگاه امامان ـ عليهم السلام ـ چيزي جز خواري و ذلت نيست. به عنوان نمونه: هر که مي خواد هر چه بگه مــن سگ کــوي زينبم... ب) آسيب هاي شکلي 1. استفاده از موسيقي مبتذل يکي از آسيب هاي شکل عزاداري ها، استفاده از موسيقي هاي لهوي و حرام در عزاداري ها است. برخي مداحان، ترانه هاي طاغوتي ديروز و يا ترانه هاي لس آنجلسي امروز را گوش مي دهند و با تغييراتي در اشعارشان به آنها را مي خوانند. آهنگ، همان آهنگ است، فقط محتوا را عوض مي کنند. اين قطعاً حرام است. 2. اکتفا به مداحي اکتفا به مداحي و سينه زني از جمله آسيب هاي مجالس عزاداري است. درست است که اين شورها و عشق ها و سينه زني ها و حال ها، در نهايت، تقويت دين است، ولي اگر اين شورها با شعور گره نخورد، ماندگار نخواهد بود. با کمال تأسف، در برخي از مجالس عزاداري فقط به مداحي اکتفا مي شود و خبري از روحاني و روضه خوان نيست. در حالي که اين روحاني است که مي تواند با استفاده از فرصت عزاداري ها، احکام و معارف اسلامي را به مردم و به ويژه جوانان منتقل نمايد. 3. برخورد کاسبکارانه يکي ديگر از آسيب عزاداري ها برخورد کاسبکارانه با اين مقوله است که برخي ها به اصطلاح حق الزحمه. حق را به نسبت تورم بالا مي برند (به صورت نجومي!) اين افراد از علاقه شيعيان به امام حسين ـ عليه السلام ـ و ساير معصومين ـ عليهم السلام ـ سوء استفاده مي کنند. همچنین باعث بدبین شدن مردم به خادمان حقیقی این مجالس می شوند. 4. قمه زني شهيد بزرگوار هاشمي نژاد نقل کرده است که: «قبل از پيروزي انقلاب اسلامي، در اروپا در اثر کوشش هاي تبليغي عده اي از مبلغان اعزامي از طرف آيت الله العظمي بروجردي، گروهي از دانشجويان مسيحي يکي از دانشگاه هاي آلمان، آماده تشرف به اسلام بودند که با ديدن فيلمي از عزاداري و قمه زني، به طور کامل منصرف شدند». بنابراين، بدترين نوع عزاداري، قمه زني است که موجب وهن اسلام و تشيّع مي شود و باعث مي گردد که از شيعيان، چهره اي وحشي و خشن و غير منطقي به جهانيان عرضه شود. .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه