منظور از واژه «زَرْع» در قرآن کریم چیست؟

«زَرْع» به طورى که از کتب مختلف لغت استفاده مى‌ شود، در اصل به معنى پاشیدن بذر و دانه در زمین است؛ و از آنجا که روئیدن گیاه و برداشتن محصول به دنبال افشاندن بذر خواهد بود، به هریک از این امور نیز «زرع» اطلاق مى‌ شود. همچنین بعضى گفته‌ اند: «زرع» به معنى رویانیدن است، و این در حقیقت کار خدا است؛ و اگر واژه «زارع» به بندگان اطلاق مى‌ شود به خاطر آن است که اسباب و مقدمات آن را فراهم مى‌ سازند، و گاهى به «مزروع» نیز «زرع» گفته مى‌ شود. از سویی واژه «زرع» غالبآ بر گندم و جو اطلاق مى‌ شود؛ ولى مفهوم آن در اصل گسترده‌ تر است، و این دو و غیر آن را نیز شامل مى شود.(1) پی نوشت: (1). المفردات فی غریب القرآن، راغب اصفهانى حسین بن محمد، تحقیق: صفوان عدنان داود، دارالعلم - الدار الشامیة، دمشق، بیروت، 1412 ق، چاپ اول، ص 379؛ لسان العرب، ابن منظور محمد بن مکرم، دار صادر، بیروت، 1414 ق، چاپ سوم، ج 4، ص 106؛ التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، مصطفوى حسن، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، تهران، 1360 ش، ج 4، ص 321؛ الصحاح‏، جوهرى، اسماعیل بن حماد، محقق / مصحح: عطار، احمد عبد الغفور، دار العلم للملایین،‏ بیروت‏، بی تا، چاپ اول‏، ج 3، ص 1224. منبع: پیام قرآن، مکارم شیرازی، ناصر، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، تهران، 1386 ش، چاپ نهم، ج 2، ص 300. .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه