من وقتي خودم تنها هستم احساس ترس بيش از حد به من دست مي دهد و احساس مي کنم کسي شبيه خودم پشت سرم مي باشد و چيزي نيست؟

ترس را به دو گونه مي توان تقسيم کرد: ترس معقول يعني ترسي که در آن وقوع يک خطر واقعي وجود داشته باشد مثل اين که کسي از ترس مواجه شدن با يک حيوان درنده از رفتن به جنگل در شب تاريک خودداري مي کند اين ترس، ترس واقعي است و هيچ کس فرد را به خاطر آن سرزنش نمي کند. نوع ديگر ترس، ترس غير معقول است که در واقع خطري انسان را تهديد نمي کند اما توهمات انسان به گونه اي است که او خود را مواجه با خطر مي بيند مثل ترس از تاريکي يا مرده. اين ترس غالباً ريشه در بدآموزي ها داشته و اغلب اکتسابي است. بر اين اساس اگر ما واقعاً بپذيريم که اين ترس غير واقعي است و هيچ حقيقت و واقعيتي ندارد خود نيمي از راه را براي غلبه بر آن پيموده ايم. ما براي غلبه بر ترس اين راه ها را پيشنهاد مي کنيم. 1. موضوع ترس را از بين ببريد. شما مي گوييد وقتي تنها هستم اين حالت ترس به من دست مي دهد پس تا آن جا که ممکن است سعي کنيد تنها نباشيد. هميشه سعي کنيد در جمع دوستان، اعضاي خانواده و سايرين باشيد. 2. در زمان تنهایی سعي شود ذهن را مشغول کنيم، تلويزيون نگاه کنيم، جدول حل کنيم، دعا بخوانيم و ... 3. همانگونه که تلقين در ايجاد يک چيزي مؤثر است در از بين بردن آن هم مؤثر است پس به خود تلقين کنيم که اصلاً چيزي وجود ندارد که ما از آن بترسيم. 4. از نشست و برخاست با افرادي که از تنهايي مي ترسند يا از خواندن و ديدن مطالبي در اين مورد، دوري کنيم. 5. به افرادي فکر کنيم که در طول سال تنها هستند ولي هيچ آسيب و ضرري به آن ها نمي رسد و آن ها هم اصلاً نمي ترسند، مثل نگهبانان، سربازان و ... (اصل الگوگيري) 6. مهم ترين نکته که باز بر آن تأکيد می شود اين است که ترس مذکور يک ترس غير واقعي است وقتي دانستيم که اين ترس خيالي بيش نيست لذا به راحتي توان کنار آمدن با آن را داريم و قادريم اعتماد و آرامش را جايگزين ترس کنيم. .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه