نظر قرآن درباره رحمت و برتری آن بر خشونت را بیان کنید؟

در آیات فراوانى از قرآن کریم، سخن از رحمت خداوند به میان آمده است: {/Bفَبِما رَحْمَةٍ مِنَ اَللَّهِ لِنْتَ لَهُمْ وَ لَوْ کُنْتَ فَظًّا غَلِیظَ اَلْقَلْبِ لاَنْفَضُّوا مِنْ حَوْلِکَ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَ اِسْتَغْفِرْ لَهُمْ وَ شاوِرْهُمْ فِی اَلْأَمْرِ فَإِذا عَزَمْتَ فَتَوَکَّلْ عَلَى اَللَّهِ إِنَّ اَللَّهَ یُحِبُّ اَلْمُتَوَکِّلِینَ {w1-33w}3:159/}؛ اى پیامبر! از پرتو رحمت الهى با آنان نرم و مهربان شدى و اگر خشن و سنگدل بودى، از اطراف تو پراکنده مى شدند. بنابراین آنها را ببخش و براى شان آمرزش بخواه و در کارها با ایشان مشورت کن. اما هنگامى که تصمیمت را گرفتى، بر خدا توکل کن؛ زیرا خدا توکل کنندگان را دوست دارد، (آل عمران، آیه 159). در دیگر آیات قرآن و نیز سیره پیامبر(ص) و امامان معصوم(ع) آنچه نمایان است، تجلى «رحمت» است؛ چنان که در قرآن بیش از هزار بار از «ربوبیت» و پرورش دهندگى خداوند یاد شده است و تنها یک بار از «جباریت» خداوند نام سخن به میان آمده است. علاوه بر کتاب تشریع (قرآن) در کتاب گسترده تکوین (جهان هستى) نیز آنچه فراگیر است، «گرمى خورشید»، «لطافت باران»، «سبزى گیاهان» در هم کوبیدن «سیل» و «زلزله» و «آتشفشان» در خبرهاى کوتاه و به طور مقطعى مطرح گشته است. و در هنگام حسابرسى به اعمال بندگان نیز، خداوند در برابر نیکى حداقل «ده برابر» پاداش مى دهد و در برابر خطا و زشتى، به همان مقدار کیفر مى کند. این همه نشان از سبقت رحمت خداوند بر غضب او در «نظام تکوین»، «نظام تشریع» و «صحنه قیامت» دارد. اولیاى خدا یکتا پرستان نیز گوى سبقت را در «رحمت»، «مدارا» و «لطف» به دیگران از همه ربوده اند و نزد آنان تمام انسان ها محترم اند و مستضعفان - که پشتوانه و پناهگاهى ندارند - از احترام ویژه اى برخوردارند، چنان که پیامبر(ص) در طول زندگانى خود، به پیامبر رحمت مشهور بود. آن حضرت به اندازه اى گذشت داشت که «وحشى» قاتل بى رحم حمزه سیدالشهدا را بخشید. اما تمام این لطف و رحمت ها، براى عموم مردم و دشمنان ناآگاه است؛ ولى در برابر عده کمى - که سردمدار کفر و شرک و توطئه هستند - با قهر و خشونت برخورد مى شد تا آلودگى آنها به جامعه سرایت نکند. و اگر جنگى اتفاق مى افتاد، تا هنگام رفع فتنه ادامه مى یافت. در این باره قرآن مجید مى فرماید: {/Bوَ قاتِلُوهُمْ حَتَّى لا تَکُونَ فِتْنَةٌ{w1-6w}2:193*/}؛ آنها را بکشید تا فتنه و آشوبى از بین برود، (بقره، آیه 193). .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه