آيا پذيرش ولايت فقيه يک امر اختياري است يا اجباري؟

پذيرش ولايت فقيه اختياري است و اجباري در پذيرش آن نيست , همانگونه که پذيرش اسلام و احکام دين اجباري نمي باشد زيرا از آنجا که دين و مذهب با روح و فکر مردم سرو کار دارد و اساس و شالوده آن بر اساس ايمان و يقين استوار است خواه و ناخواه راهي جز منطق و استدلال نمي تواند داشته باشد و اصولاً اسلام و هر مذهب حق از دو جهت نمي تواند جنبه تحميلي داشته باشد: اول اینکه ؛ بعد ازآن همه دلايل روشن و استدلالات منطقي و معجزات آشکار نيازي به اين موضوع نيست، آنها متوسل به زور و تحميل مي شوند که فاقد منطق باشند نه اسلام با آن منطق روشن و استدلالهاي نيرومند دوم اینکه ؛اصولا دين که از يک سلسله اعتقادات قلبي ريشه و مايه مي گيرد ممکن نيست تحميلي باشد، زور و شمشير و قدرت نظامي در اعمال و حرکات جسماني ما مي تواند اثر بگذارد نه در افکار و اعتقادات ما. اصل وجوب اطاعت از ولي فقيه مانند اصل وجوب تقليد از مرجع فقهي تحقيقي است نه تقليدي ولي حدود اختيارات فقيه امر ديگري است که تحقيق آن مقدور همگان نيست. از اين رو پذيرش يا عدم پذيرش ولايت فقيه بايد مستند به دليل عقلي و حجت شرعي باشد و نبايد بر اساس تمايلات شخصي يا گروهي و حزبي و بدون مستند عقلي و شرعي در مورد آن اظهار نظر نمود. هر چند پذيرش ولايت فقيه اختياري است اما اين بدان معنا نيست که اگر کسي فرضا ولايت فقيه را نپذيرفته , جايز باشد به مخالفت عملي با آن بپردازد و در صورت معتقد نبودن و قبول نداشتن بايد التزام عملي به آن داشته باشد , زيرا حتي فقهايي که قائل به عموميت و اطلاق گستره ولايت فقيه نيستند، ولايت يا جواز تصرّف فقيه را در امور حسبيه و از باب قدر متيقن مي پذيرند و در صورت عهده دار شدن حکومت و تشکيل حکومت توسط مجتهد جامع الشرايط مخالفت با او را جايز نمي دانند. بنابراين , مخالفت با حکومت ولي فقيه به هيچ وجه جايز نمي باشد و مشروع نيست. پس به صرف قبول نداشتن و معتقد نبودن به ولايت فقيه , نمي توان ولايت فقيه و احکام آن را رد کرد و عملا بايد به ولايت فقيه ملتزم و پاي بند بود و الّا موجب برهم خوردن امنیت جامعه و هرج و مرج مي شود. همچنین اگر چه مشروعيت ولايت فقيه برخاسته از رأي و پذيرش مردم نيست و مشروعيت حکومت وي از ناحيه خداوند است اما در عين حال پذيرش مردم، زمينه ساز عينيت بخشيدن به حکومت اسلامي و تشکيل آن است. اگر حکومت اسلامي بخواهد اجباري و تحميلي باشد , ممکن است شکل بگيرد. ولی استمرار و بقا نخواهد داشت البته اگر اکثريت جمهور، نظام اسلامي را بخواهند و برخي افراد منحرف قصد براندازي نظام اسلامي را داشته باشند , همان گونه که حضرت علي عليه السلام با شورشيان جنگيد، با ناکثين و قاسطين و مارقين جنگيد، حاکم اسلامي نيز موظف است با چنين گروههاي منحرفي مقابله کند و آنان را با اجبار و تحميل به موافقت جمهور مردم که مکتب صحيح الهي را پذيرفته اند وادار نمايد». بنابراين , اصل پذيرش ولايت فقيه اختياري است و مردم در پذيرفتن يا نپذيرفتن آن تکوينا آزادند و هيچ اجباري در پذيرش آن از سوي مردم صورت نمي گيرد, اما در صورت تشکيل حکومت اسلامي مخالفت عملي با ولي فقيه جايز نمي باشد و مردم با پذيرش و رأي خود به حکومت اسلامي تحقق و عينيت بخشيده و زمينه تشکيل آن را فراهم مي نمايند. .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه