وقايع پس از شهادت امام حسين ـ عليه السلام ـ تا قيام مختار را بيان کنيد.

پس از شهادت امام حسين ـ عليه السلام ـ عمر بن سعد اهل بيت آن حضرت را در روز يازدهم محرم همراه با سرهاي شهداي کربلا به جانب کوفه روانه کرد. «زنان حرم را بر شتران برهنه و بدون پوشش با صورتهاي باز در ميان دشمنان سوار نمودند و ايشان را مانند اسيران ترک و روم با بدترين و سخت ترين مصيبت ها و غم و اندوه ها به اسيري بردند».[1]حضرت امام سجاد ـ عليه السلام ـ و حضرت زينب ـ سلام الله عليها ـ در کوفه سخنراني کردند و کوفيان را به خاطر شکستن پيمان و به شهادت رساندن امام حسين ـ عليه السلام ـ سرزنش نمودند. در کوفه اهل بيت امام حسين ـ عليه السلام ـ را به مجلس ابن زياد بردند و سپس آنها را همراه با سرهاي شهدا به سوي شام رهسپار کردند. «ابي مخنف» مي نويسد: «آن گاه ابن زياد سر اباعبدالله و اصحاب او را براي يزيد بن معاويه فرستاد و سپس دستور داد زنان و کودکان حسين ـ عليه السلام ـ را مهياي سفر نموده، غل و زنجير برگردن علي بن حسين ـ عليه السلام ـ نهاده و آنان را به جانب يزيد رهسپار کرد».[2]«اهل بيت امام حسين ـ عليه السلام ـ را مانند اسيران کفار با صورتهاي باز در معرض ديد مردم هر شهر و ديار به سوي شام حرکت دادند».[3] اسيران کربلا در اواسط ماه ربيع الاول به شام رسيدند. در «کامل بهائي» آمده است: اهل بيت ـ عليه السلام ـ را سه روز پشت دروازه هاي شام نگه داشتند تا شهر را آذين بندي کنند و نزديک 500 هزار مرد و زن شامي با دف ها به پيشواز اسيران رفتند»[4] سپس اهل بيت را به مجلس يزيد بردند. «آن گاه اسيران را در حالي که به ريسمان بسته شده بودند به مجلس يزيد وارد نمودند»[5] حضرت زينب ـ سلام الله عليها ـ در شام خطبه اي آتشين خواند. در قسمتي از اين خطبه آمده است: «اي يزيد هر کيد و مکر که داري بکن و هر کوشش که خواهي بنماي به خدا سوگند هرگز نتواني نام و ياد ما را محو کني و هرگز ننگ اين ستم را از خود نتواني زدود ...»[6] امام سجاد ـ عليه السلام ـ نيز در شام سخنراني کرد. و يزيد را به علت کشتن فرزند رسول خدا - صلي الله عليه و آله و سلم - سرزنش کرد آن حضرت فرمود: «... اي مردم منم فرزند مکه و مني منم فرزند زمزم و صفا ... منم فرزند آن که او را به ستم کشتند منم پسر آنکه سرش را از قفا بريدند ... اي يزيد چرا عترت پيامبر را کشتي؟ چرا پدرم را از روي ستم به قتل رساندي و زنانش را اسير نمودي ...».[7]بعد از مدتي يزيد دستور داد اهل بيت را به مدينه بازگردانند. رفتار اهل بيت امام و سخنان پرشور و آگاهي بخش و رسوا کننده حضرت امام سجاد ـ عليه السلام ـ و حضرت زينب ـ سلام الله عليها ـ و ساير اهل بيت سبب شد يزيد گناه قتل امام حسين ـ عليه السلام ـ را به ابن زياد نسبت دهد و او را هر چند رياکارانه لعنت کند. يزيد گاهگاهي حضرت امام سجاد ـ عليه السلام ـ را در مجلس خويش مي طلبيد و قتل امام حسين ـ عليه السلام ـ را به ابن زياد نسبت مي داد و او را لعنت مي کرد و بر اين کار اظهار ندامت مي کرد و اين همه به جهت جلب قلوب عامه و حفظ ملک و سلطنت بود[8].حضرت زينب ـ سلام الله عليها ـ بعد از واقعه کربلا حدود يک سال و چند ماه زنده بود. «آن بانو بعد از واقعه کربلا و آن محنت و بلا و رنج شام چندان بگريست تا گيسوانش سفيد گرديد و دائم الحزن زيست تا به ديگر سراي رخت کشيد».[9] به علت آگاهي بخشي بازماندگان کم کم افکار عمومي جامعه بيدار واز اين عمل وحشيانه بيزار گرديد و زمينه براي قيام توابين وبعد از آن قيام مختار آماده گشت. .

سامانه پاسخگویی به سوالات و شبهات

مرجع:

ایجاد شده در 1400/12/28

لینک کوتاه